Türkiye’nin turizm cenneti Marmaris’te 29 Temmuz’da çıkan orman yangınları komşu ülkelerin de dayanağıyla günler sonra denetim altına alındı. Soğutma çalışmalarının akabinde ortaya çıkan görüntü fecî tabloyu gözler önüne serdi.
Marmaris’te çıkan yangın, 800 hektardan daha büyük bir ormanlık alanda tesirli oldu. Yangın, çam balı ormanlarını da yok etti. Geçimini çam balı ile sağlayan Osmaniye, Bayır, Çiftlik, Taşlıca ve Söğüt köylerinde büyük tahribata yol açan yangın, arı üreticilerini değerli ölçüde etkiledi.
Bölgede, 700’e yakın kayıtlı arıcı ve yaklaşık 165 bin kovanla yılda ortalama 3 bin ton am balı üretiliyordu. Marmaris çam balı, Marmaris Ticaret Odası’nın teşebbüsleri ile 6 Kasım 2019 tarihinde coğrafik işaret almıştı.
“BALIMIZI ALEVLERE KURBAN ETTİK”
Marmaris Esnaf ve Sanatkârlar Odası Lideri Mehmet Ayyıldız, dünyanın en büyük çam balı üretim merkezlerinden olan Marmaris’in yangın nedeniyle büyük darbe aldığını söyledi. Ayyıldız, şu değerlendirmeyi yaptı:
“Çam ağaçlarıyla, yeşillikleriyle, çam balıyla ünlü hoş Marmaris’imizde yaklaşık 8 gündür devam etmekte olan, farklı noktalarda çıkan yangınlar sonucunda maalesef lakin maalesef çağ ağaçlarımız, tabiatımız ve yeşilliklerimiz yandı, bitti ve kül oldu. Çam balı, hoş Marmaris’imizin marka pahasıydı. Bizler marka kıymetimizi dünyaya daha fazla duyurmak isterken, maalesef ancak maalesef yangına kurban verdik. Marmaris yaşayanları olarak Marmaris çam balının marka kıymetinin düşmesinden çok ancak çok hüzün duymaktayız.”
“ÇAM BALI ÜRETİMİ BİTTİ”
Osmaniye köyünün bal ormanlarının büsbütün yandığını ve bal üretim yeri kalmadığını belirten Osmaniye Mahallesi Ziraî Kooperatifi Lideri Hasan Hüseyin Aydın ise şöyle konuştu:
“Bu köyün yüzde 98’i çam balı üreticiliği yapıyor. Ağustos ayında buraya geliyor, çam balı ağustos ayından sonra çıkmaya başlar. O vakit üretilirdi. Şayet şu yangın 20 gün sonra olsaydı, buradaki arı kaybı, kovan kaybı yüz binlerle tabir edilirdi. İşte Turgut köyü, Osmaniye, Bayır köyü buralarda sanırım iki üç bin civarında arı yandı. Lakin 20 gün sonra olsaydı, yüz binlerle tabir edilirdi bu. Tamam benim arım İç Anadolu’da, yanmadı. Fakat nereye gideceğim? Balı nerede üreteceğim? Devlet yetiştirmiş mi o denli bir orman? Korumuş mu? Şurada 6 saat, köylüye hiçbir şey vermeyen köylüyü muhafaza altına alınırken yılın 9 ayı bal yahut çam muhafaza altına alınmış mı?
Dünya çam balı üretiminin yüzde 85’i bize ilişkin, diye böbürleniyoruz. Koltuklarımızı kabartıyoruz. Pekala o çamı muhafazayı bildiniz mi? Dünya çam balı üretiminin yüzde 85’i Türkiye’ye ilişkin. Türkiye üretiminin yüzde 70’i Muğla’ya ilişkin. Muğla üretiminde de bu köy çok değerli bir yere sahipti. Bu köy bal pınarıydı. Çam balının başşehriydi. Burası bitti. Hem de yüzde 100’ü bitti. Marmaris’in yüzde 60’ı biterken buranın yüzde 100’ bitti. Bayır köyünün yüzde 100’ü bitti. Biz ne yapacağız, nereye gideceğiz? Şu anda benim devletten beklentim; Bize burada havacıların olduğu bölge var. Aksaz’da askerin olduğu bölge var. Burada bize bir saha açmalarını istiyorum. Nereye gidecek bu arıcı? Birinci sene oraya gitti. Sonra nereye gidecek? Bu bölgenin fabrikası yandı. 2007 yılında bu köyde manganez madeni ruhsatı vermişlerdi. Çok uğraşmıştık o madeni durdurmak için. Çok çaba vermiştik. Artık rahatça gelip madeni çıkarttırabilirler. Söyleyeceklerim bu kadar.”
Karar
