Cumhurbaşkanı Erdoğan, az daha bugünü Mazeretsizlik Bayramı ilan ediyordu.

9 Temmuz 2018 bu türlü bir milattı. Cumhurbaşkanlığı sistemi, Erdoğan’ın Meclis’te ettiği yeminle başlamıştı.

Tarihin akışını değiştirecek bu yeni başlangıcın karakteristik özelliğini, Erdoğan şöyle tanımlamıştı:

“Ne bizim ne de bizden sonra gelecek olan cumhurbaşkanlarının yürütme misyonu konusundaki aksaklıklar, eksikliklerde milletimize karşı öne sürebilecekleri mazeretleri kalmamıştır.”

Yeni sistemin ruhu, Cumhurbaşkanı’na kendinden pek emin şunu da söyletiyordu:

“Görev ve yetkiler konusunda hiçbir mazerete sığınma hakkımız bulunmuyor. Milletimize verdiğimiz kelamları yerine getirmek için gece gündüz çalışacağız.”

“Bakın kesin olarak söylüyorum” savıyla verilen meşhur kelamları biliyorsunuz:

“Bu kardeşinize yetkiyi verin; faizle, şunla bunla nasıl gayret edilir görün…”

Şu dolar, bu enflasyon, o da işsizlik…

Ve sanırım faizin, enflasyonun, işsizliğin mazeretinin olmadığını gördük.

“Ne yetki istedik de millet vermedi, artık başarmaktan öteki seçeneğimiz yok” hissiyatı tepeye çıkmıştı o gün. Mazeretsizlik Bayramı olarak kutlansa yeriydi.

3. yıldönümünün arifesinde, dün Cunhurbaşkanı Erdoğan’dan duyduklarımızsa artık yeni bir milada yelken açtığımızı gösteriyor.

İyi ki ‘bu milat son milat’ coşkusuyla o eski milat, Mazeretsizlik Bayramı ilan edilmemiş.

Yoksa bir Mazeretsizlik Bayramı’na, ‘şahsım ve partimiz dış akın altında’ iletileriyle giriyor olacaktık.

Cumhurbaşkanı, seçim kampanyasına hazırladığı AK Parti vilayet liderlerine, şu propagandayı emanet edecekti:

“Ülkemize diz çöktürme uğraşları sona ermedi. Terörle Türkiye’yi rayından çıkaramayanların yeni maksadı, ekonomimiz oldu.

Operasyonlarla döviz kurunu hareketlendirerek ülkemizi ekonomik krizlerin altında ezmek için tekraren atağa kalktılar…”

Dış güç bu, eli boş durur mu?

Ancak tekrar de altınlarımızı yurt dışından getirerek güçlü ekonomik yapımızla bu akınları atlatmayı başarmışız.

Hangi muvaffakiyet mı?

İşte göstergeler, kör olmayın da görün. Türkiye 3 yıl evvelki düzeylerde bile tutunamadı. Faiz, enflasyon, işsizlik, ulusal gelir, dolar, şu, bu ne derseniz…Hepsi daha berbata gitti.

İktisattaki kötüleşme bütün zorlamalara, 128 milyar dolarlık rezervlerin yakılmasına karşın durdurulamıyor.

Ama nankörlüğün gereği yok. Bunun sebebi makus idare, sorumlusu da iktidar değil.

Millet ne istedi de iktidar vermedi!

Daha düzgününü iktidar tam başaracaktı ki lanet mümkün dış güçler tekrar bırakmadı. Kısmetse şahlanmamız artık 2023’ten sonraya kaldı.

İnşallah maşallahla bir alalım o virajı, bakın nasıl kanatlanıyor Türkiye. Hele şu uçuşa bir geçelim, bizi tutabilene aşk olsun.

İyi olsun, ismi konmamış Mazeretsizlik Bayramı’nızı en kalbi hislerle kutlarım.

Peker için çember daralıyor mu?

Dubai’nin Cebel Ali Limanındaki şiddetli patlamayla tekrar su üstüne çıktı: Körfez’in ayrılmaz ikilisi Suud’la Birleşik Arap Emirlikleri ortasındaki çatlak büyüyor.

Yemen’deki savaş koalisyonundan çekilme, Katar’la olağanlaşma, Türkiye ile İsrail ve İran’a yaklaşım, İhvan’la gayret, OPEC’in petrol üretimini kısma kararları vesair üzere bir dizi kritik başlıkta karşıt düşüyorlarmış. Ve görüş farklılıkları giderek derinleşiyor, artık saklanamıyormuş.

Bu, Sedat Peker’in durumunu nasıl tesirler? Doğal hala Dubai’deyse…

Türkiye’nin arananlar listesinde, iadesi içinse BAE idaresine bastırılıyor.

Peker, YouTube yayınlarına bu güvenlik riski sebebiyle orta vermek zorunda kaldı.

Körfez’de izole edilip yalnızlaştırılmış bir Dubai’nin gözünde, Peker’i ağırlamak daha da kıymet kazanabilir. İlerisini düşünüp kozu elinden kaçırmamak için baskılara direnebilir.

Ya da aksisi; uzatmadan birinci sıkışıklıkta istediğini alıp misafirinden kurtulmayı seçebilir.

Zira Suud’la Emirlikler ortasında her ne çıkar çatışması yaşanıyorsa masada Türkiye kartı da kesinlikle vardır.

Birbirlerine karşı Türkiye kartını oynadıklarında da ucunun Peker’e dokunması kaçınılmaz.

Karar