Çin’in ağır baskıları nedeniyle ailelerinden haber alamayan ve kaygıları günden güne artan Uygur Türkleri, ANKA’ya konuştu.

Çin’in İstanbul Başkonsolosluğu önünde 10 gündür nöbet tutan Uygur Türkleri, bu vakte kadar rastgele bir yetkili ile görüşemedi.

Uygur Türkleri, ellerinde yakınlarının fotoğraflarının bulunduğu dövizleri taşıyarak seslerini duyurmaya çalışıyor.

“ARTIK BU ÇİN ZULMÜ DURSUN”

ANKA’ya konuşan 15 yaşındaki İmiran Nurmuhammed, ağlayarak yaşadıklarını anlattı.

Nurmuhammed, annesi, babası ve ablaların toplama kampında tutulduğunu belirterek “Annemi, babamı 3,5 yıldır görmüyorum. 2017’den sonra hiç haber alamadım. Daha küçük bir çocuğum, annemin ve babamın yanında kalmaya hakkım var. Türkiye devletinden ailemi buraya getirilmesini ve insanca yaşamalarını istiyorum. Artık Çin zulmünün durulmasını istiyorum.”

“TÜRKİYE VATANDAŞI KARDEŞİMDEN HABER YOK”

Uygur Türklerinden Medine Nazimi, Nurmuhammed’in sesini tüm dünyanın duymasını istediğini söyledi. Doğu Türkistan’daki çocuk toplama kamplarında tutulan milyonlarca çocuk bulunduğunu söz etti.

Kendisinin de Türkiye vatandaşı olan kız kardeşinin 4 yıl evvel Çin’e gittiğini ve bir daha kendisinden haber alamadıklarını belirten Nazimi, söyle devam etti:

“Burada kız kardeşim Mevlüde için bulunuyorum. 34 yaşında bir çocuk annesi. Ve İstanbul Üniversitesi İşletme Kısmı’ndan mezun. Birebir vakitte Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı. Ve şunun altını çizmek isterim ki; benim eğitimli kardeşimin Çin’in azap dolu toplama kamplarında alacak eğitime gereksinimi yoktur.

“KARDEŞİM BÖLÜCÜLÜKLE SUÇLANDI”

Kardeşim, hastalanan anneme bakmak için memleketimize gitti. Son vakitlerde Çin hükümetinin Türk kökenlilerine yönelik başlattığı bu toplama kamplarına, 2017 sonlarında alınıp 2019 Mayıs ayında özgür bırakıldı. 12 Haziran 2019’da Türkiye’de okuduğu için, Türkiye’de yaşadığı için bölücülükle suçlanarak tekrar tutuklanmış. Ve o günden bu yana kardeşimden hiçbir haber alamıyorum.”

“BENİM KARDEŞİM NEREDE?”

Ben Çin hükümetine soruyorum; benim kardeşim nerede? Hayatta mı? Sıhhati nasıl? Çin hükümetinin Pekin Büyükelçiliği, bana Ankara ya da İstanbul’daki Çin konsolosluklarına başvurursam bilgi alacağımı söylemişti. Buna istisnaiden 10 gündür burada bekliyorum. Ben bu ülkenin vatandaşıyım. Burası benim ülkemin toprağıdır fakat beni muhatap alıp dilekçemi alan ya da sıkıntının ne? Neden geldin diye? Soran kimse olmadı. Ben buradan Sayın Cumhurbaşkanımıza, Dışişleri Bakanlığımıza ve tüm milletvekillerine sesleniyorum; Benim kardeşim daha çok genç, onun bir tane minik kızı var. Anne-kızın öteki tüm anneler üzere memnunlukla yaşamaya hakkı var.“

“LÜTFEN BU KADAR SESSİZ KALMAYIN”

Başka ülkeler kendi vatandaşlarını toplama kamplarından nasıl çekip aldıysa sizlerin de kız kardeşimi ve onun minik kızını oradan kurtarıp buraya getirmenizi ve onların burada insan üzere yaşamasını sağlamanızı talep ediyorum.

Ve birebir vakitte şunu söylemek istiyorum; Uygur Türkleri şu anda yaşadığı zulüm nitekim o kadar ağır ki; beşerler 21’inci yüzyılda bunları dinlediğinde inanamıyor. Lakin onları sahiden yaşıyoruz. Bizim artık dayanacak gücümüz kalmadı. Buradaki tüm beşerler günahsız akrabalarından haber alabilmek iVE onların hayatta kalıp kalamadıklarını öğrenebilmek için 10 gündür bekliyor. Ortamızda bebeğini emziren anneler var. Uygurların da bu dünyada yaşamaya hakları var. Lütfen bu kadar sessiz kalmayın. Kardeşleriniz, soydaşlarınız için bu soykırım için bir adım atın lütfen.”

“TÜRKİYE’DE OKUMAMI KABAHAT OLARAK KABUL ETMİŞLER”

Uygur Türkü Avukat Cevlan Şirmehmet de annesinin toplama kamplarında olduğunu belirtti.

2011’de okumak için Türkiye’ye geldiğini ve İstanbul Ticaret Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nden mezun olduğunu belirten Şirmehmet, 2018’in Ocak ayından itibaren memleketiyle olan tüm bağlantısının kesildiğini söyledi. Şirmehmet, şunları lisana getirdi:

“ÇİN TÜM DÜNYANIN ÖNÜNDE SOYKIRIM YAPIYOR”

“Ailem hakkında hiçbir haber alamadım. 2019 yılının sonlarına hakikat ailemle ilgili öğrendiğim haber şu ki; Türkiye’de okumamı cürüm olarak nitelendiren Çin rejimi annemi, babamı ve kardeşimi toplama kampına almış. Babam ve annem 30 yıldır devlet memuru. 2019’nun sonunda babam ile kardeşimi bırakıp annem Türkiye gelip oğlunun okulunu ziyaret etti diye mahpusa mahkum ettiler.

Bir annenin oğlunu ziyaret etmesi kabahat mu? Yalnızca benim başıma gelen bir şey değil, tüm Uygurların başına gelen bir zulüm, acıdır bu. Şu anda 21’inci yüzyıldayız. Tüm dünyaya bağlanabilen telefon, bizim ailemize kapalıdır. Bu dünyanın bir lekesidir. Çin, tüm dünyanın önünde bir soykırım yapıyor. Uygurları yok ediyor. Uygurları yok etmek; Türk milletinin bir kesimini yok etmek demek. Buraya rastgele bir siyasi hedef gütmeye gelmedik.

“10 GÜNDÜR BURADAYIZ”

10 gündür buradayız. Buraya gelmemizin tek bir sebebi var; Çin toplama kamplarında tutsak edilen sevdiklerimizin hür bırakılması için buradayız. 10 gündür Çin Konsolosluğu’ndan hiçbir yetkili çıkıp elimizdeki dilekçeleri almıyor. Tam bilakis almak yerine tehdit, şantaj yazılarını iletti. Elimizdeki ailemizin, sevdiklerimizin fotoğraflarını birer bölücü bayrak olarak nitelendiriyorlar. Bu türlü şantajlarla ailelerimizi aramaktan vazgeçeceğimizi zannediyorlar. Sevdiklerimiz, ailelerimiz özgür olana kadar biz çabamızdan vazgeçmeyeceğiz.”

Karar