OĞULCAN ÇOKSAYAR

Polonya’da düzenlenen Avrupa Güreş Şampiyonası’nda 57 kilo özgür tarzda altın madalyayı boynuna geçiren Süleyman Atlı, gözünü Tokyo Olimpiyatları’na çevirdi. Avrupa şampiyonu olarak Tokyo’nun yolunu tutacak ulusal güreşçinin, mindere çıkış öyküsü, pandemi sürecindeki çalışmaları, son turnuva performansları, olimpiyatlardaki amaçları ve çok daha fazlasını gelin bir de kendisinden dinleyelim…

Cet sporumuz olan güreş ile birinci ne vakit tanıştın, o devirler sürecin buraya kadar gelebileceğini düşünmüş müydün?

Ben 12 yaşındayken başladım bu spora. Lakin birinci yağlı güreş karşılaşması izlemeye gitmiştik orada tanıştım diyebilirim. O vakitler ufak tefek bir çocuktum 16 kilo civarındaydım. O vakitler düşündüğüm şey daima kalıplı insanların güreştiğiydi. Bir de küçükken dedeme düşkün bir insandım ben. Dedem de ben 6 yaşındayken vefat etti. Güreşi izlemeye gittiğinizde küçük çocuklar güreşirken dedemler ve o yaş kümesinin o kadar güzeline gidiyordu ki o vakit dedim ‘ben güreşçi olacağım.’ Doğal ki bunu söylediğimde 16 kiloydum. Burada ailemin dayanağı çok tesirli oldu. Ailem o devir çok zayıfsın, nasıl yapacaksın demedi ve bana dayanak oldu. Birinci karşılaşmam yağlı güreşti ve ikinci olmuştum sonrasında da okullar açılmıştı. O sırada futbol oynuyordum ve güreş ile futbol ortasında kalıyordum. Kemal Alibilek diye bir öğretmenimiz vardı ve bir gün sınıfa girip ‘güreş yapmak isteyen var mı?’ dediğinde ben de parmak kaldırdım ve o gün bahtımı çizdim.

O devirler bir idolün var mıydı pekala?

Güreşe birinci başladığım devirler bir idolüm yoktu açıkçası. Tam olarak kimlerin güreştiğini, kimin bu işte çok tanınan olduğunu yahut kimin daha iyi olduğunu bilmiyordum birinci iki sene. Bu devir benim idrak etme sürecimdi. Birinci güreş eğitimine gittiğimde benim hocam vardı Mehmet Güçlü. Onu idol olarak almıştım. 1980’de Kırkpınar Başpehlivanı’ydı kendisi. Büyükler Avrupa ikinciliği de vardı. O yüzden idol almak için o vakitler çok uygun bir isimdi. Ki hala da idol atletlerim ortasında yer alır. Örnek aldığım şahıstan eğitim alıyor olmak da bana çok şey kattı.

Günümüze dönersek… Geçtiğimiz aylarda düzenlenen ve altın madalya ile tamamladığın Avrupa Şampiyonası’nı performansın ve maksatların doğrultusunda kıymetlendirebilir misin?

Bildiğiniz üzere koronavirüsün tesirli olduğu bir periyottu. Bedenimin ve formumun bir turnuvada, güreş esnasında nasıl olacağını tam olarak bilemiyordum. Bu süreçte birkaç tane turnuvaya gittik fakat ben bir yılda 12-13 turnuvaya giden bir sporcuyum. Avrupa Şampiyonası öncesinde 1-2 tane turnuvada yer aldık. Yani şampiyona öncesinde 4 maça çıktım. Bu sebeple Avrupa Şampiyonası’nda nasıl bir performans sergileyeceğimi bilmiyordum. Aslında kendimi iyi hissediyordum, idmanlarda kendimi iyi görüyordum lakin içimde daima bir gerilim vardı. ‘Acaba nasıl olacak?’ diye düşünmeden edemiyordum. Zira bu yıl bir de Tokyo Olimpiyatları var. Olimpiyatlardan evvel kendimi katiyen göstermem, ‘ben hala buradayım’ demem gerekiyordu. Zira 2019 Dünya Şampiyonası’nda benim amacım şampiyonluktu. Dünya Şampiyonu olup Tokyo’ya gitmeyi hedefliyordum. Finalde bir taktik yanılgısı oldu, beklenmedik bir biçimde yakalandım. Nasipte yokmuş o sene erteleme kararı geldi. 2021’e ertelenmesi ile Tokyo’ya son Avrupa şampiyonu olarak gideceğim. Bir nevi istediğim de olmuş üzere bir durum kelam konusu.
Daha evvel de Avrupa Şampiyonası’nda zafere ulaşan bir sportmen olarak öteki finaller ile pandemi gölgesinde geçen bu final ortasında nasıl bir farklılık vardı?

Bu Avrupa Şampiyonası benim için çok gerilimliydi açıkçası. Birinci tipten final maçına kadar benim için daima bir final müsabakası üzere oldu. Büsbütün temkinli, ne yaptığını bilen, ne yaptığını denetim edebilen bir performansım vardı. Her vakit maçın içindeydim. Genel olarak baktığımda hakikaten çok iyi geçti. Kendimi iyi gördüm açıkçası. Zira çok az bir turnuva ile bu derecede yaptığım maçlarda aldığım sonuçlar ve performansım beni keyifli etti. Olimpiyatlar öncesinde büyük bir moral oldu benim için. Zati, Tokyo Olimpiyatları öncesinde en büyük tertipti Avrupa Şampiyonası. En gerilimli maçım da doğal olarak final maçıydı. Rus bir rakibim vardı. Ben 3 yıldan beri Avrupa Şampiyonası’nda final oynuyorum. 2019’da birinci, 2020’de ikinci ve 2021’de de tekrar birinci oldum. Finallerimin üçü de Rus rakiplere karşıydı. Ancak bu sene oynadığım final başka iki seneye nazaran daha gerilimliydi. Zira rakibim biraz daha genç ve hiç güreş tarzını bilmediğim bir atletti. Tahlil etmek için fırsatım da olmadı. U23 Avrupa Şampiyonası’nı kazanmış bir ve iyi atlet. Fakat maç istediğim üzere gitti, büsbütün benim kontrolümdeydi ve sonuç olarak benim için hoş geçti.

Tokyo Olimpiyatları için hazırlıklarınız nasıl gidiyor? Kendini madalya için hazır hissediyor musun?

Aslında 2020 yılındaki olimpiyatların ertelenmesi bir nevi benim lehime oldu. Zira ben kilo düşen bir sporcuyum. 8-9 kilo ortasında önemli bir kilo düşüyorum. O yıl 6 tane turnuvaya kilo düşmüştüm, Tokyo Olimpiyatları’na alışılmış ki en iyi halde hazırlanıp gidecektim lakin 2021’e ertelenmesi hazırlık açısından benim için daha iyi oldu. 2020’de tam istediğim üzere olamayacaktım lakin artık tam istediğim düzeydeyim. Bu salgın devrinde dinlenme fırsatı buldum. Hem vücudumu dinlendirdim hem de çok hoş bir dönem geçirdim. Daha sıkı bir hazırlık fırsatım da oldu. Bolu’da kampa girdik son bir buçuk aydır buradayız. Her şey şu an istediğimiz üzere gidiyor. Hem moral hem de çalışma açısından. Bir ay üzere bir süremiz kaldı kendimi hazır hissediyorum. İnşallah o altın madalyayı almak istiyorum. Artık vaktinin geldiğini düşünüyorum. Avrupa ve Dünya şampiyonluklarım var. Buralarda ikincilik ve üçüncülüklerim var. Olimpiyat madalyam yok ve bu eksiği tamamlamak istiyorum.

Olimpiyat Oyunları’nda ikinci defa uzunluk göstermenin getireceği avantajlar olacak mı?

2016’da Rio Olimpiyatları’nda katıldığımda 21-22 yaşındaydım. Biraz deneyimsizdim açıkçası. Rio’ya birinci gittiğimde kendimi kaybettim. Maria Sharapova ile birebir yemekhanedesin, Usain Bolt ile tıpkı yolda yürüyorsun… Bu 22 yaşındaki bir atlet için sahiden inanılmaz bir şey. Bu düzeyde bir tertipte kendini denetim edemeyince direkt dağılıyorsun. Ki ben bunu yaşadım. Ben olimpiyatlarda olduğumu maçın ikinci devresinde anladım. Lakin bu deneyim Tokyo’da bana çok büyük avantaj sağlayacaktır. Zira olimpiyatlarda ben de dahil benim sıkletimde şu an 16 kişi var. Olimpiyat tecrübesi bulunan yalnızca ben ve Kazak bir atlet var. Birinci olimpiyatında üst seviye bir muvaffakiyet sergilemek de çok üst seviye bir yetenek isteyen bir durum diye düşünüyorum. Orada nasıl bir psikoloji ile karşılaşacağımı biliyorum. Oradaki atmosferi biliyorum. Tüm bunlar sayesinde kendimi muvaffakiyet için hazır hissediyorum. İnşallah bu muvaffakiyet da altın madalya olacak.

Göz önünde olan ve ‘Son Avrupa Şampiyonu’ apoleti ile Tokyo’ya giden bir atlet olarak rakiplerin için en büyük maksat haline gelebilirsin. Tarzının bilinmesi açısından bu durum için bir tedbir hazırlığın var mı?
Benim öteki rakiplerime nazaran avantajlarımdan birisi de her turnuvada farklı bir oyun yapabiliyorum. Alışılmış ki iyi olduğum oyunları da minderde uyguluyorum lakin kesinlikle yeni bir oyun ekliyorum. Saklı bir silahım illa ki oluyor. Doğal ki Tokyo Olimpiyatları için de bu türlü bir hazırlığım var. Bunun üzerine 4-5 aydır çalışıyorum. Her idmandan sonra tekrar yapıyorum. Bedenimin hazır olması için sıkı çalışıyorum. Zira beden ile beynin bu üzere anlarda bir hareket etmesi kıymetli. Tahlil bu etapta çok kritik. Ben nasıl rakiplerimi tahlil ediyorsam onlar da beni ediyordur. Fakat maç içinde neyin nasıl yapılacağı en değerli şey.

Türk güreşinin dünyadaki pozisyonu için neler söylemek istersin. Kendi açından nasıl bir katkı verebilirsin?

Türk güreşi sıralamada birinci 5’e girebilecek bir kadro. Ekip kaptanımız Taha Akgül son olimpiyat şampiyonu, grekoromende İstek Kayaalp var… Gruptaki herkes şampiyonluk potansiyeli olan atletler. Hür sıklette şu anki kuşağın 2024 Paris’te de olacağını düşünüyorum. Şahsi gayem her vakit şampiyonluk oldu. İkinci, üçüncü olduğum da hatta birinci tıpta elendiğim vakitler da dahil hiçbir vakit şampiyonluk dışında bir gaye düşünmedim. Her daim gayem en üst düzey oldu. Bu olimpiyatlar için de sahiden vakti geldiğini düşünüyorum. Zira olimpiyatlar çok farklı. Kimisine çok erken yaşta nasip oluyor kimisine ileri denecek yaşlarda. Ben şu an 26 yaşındayım, hem genç hem de deneyimliyim. Ben ruhsal olarak o denli düşünüyorum ve hissediyorum ki bu yıl benim yılım olacakmış üzere düşünüyorum. Bir kapı açılmış üzere hissediyorum. 26 yaşında belirli bir evre kat edebilmiş bir sportmen olarak Tokyo 2020’nin benim için hoş olacağını düşünüyorum.

Güreşte bir yerlere gelmek isteyen sizden sonraki nesil için önerebileceğin bir şey var mı?

Aslında bir şey yapmalıyız. Ben de gençtim ve aslında birisi bana kilo düşmeyi ya da yaşayacağım zorlukları evvelce anlatabilse, yol gösterebilseydi her şey daha farklı olabilirdi. Kendi branşım için söylemek gerekirse güreş sporu ile ilgili hiç kitap yok. Ben gelecek jenerasyonlara yol göstermesi açısından bir kitap kaleme almak istiyorum. Elimden geldiği kadar başladım. Ben de tabandan gelen, en alttan en üst düzeylere çıkmayı zorlayan bir sporcuyum. Nasıl başarmaları gerektiği, nasıl pes etmemeleri gerektiğine dair gençlere yol göstermeyi umuyorum. Gençlerimiz istediği her şeyi yapabilir ancak kıymetli olan ne kadar istediğidir. Bunu benim üzere hayat mottosu edinebilirler.

Karar