“Ebû Hanîfe derin fıkıh bilgisinin yanı sıra, inandığını ve hakikat bildiğini söylemekten ve onun uğraşını vermekten çekinmeyen güçlü bir ülkü ve cürete de sahipti.

Gerek Emevîler gerekse Abbâsîler bölümünde halife ve valilerin yaptığı zulümlere açıkça karşı çıkmış, onların yanlış ve haksız tavırlarını tasvip etmiş olmamak ve halk nazarında onlara meşruiyet kazandırmamak için halifelerden gelen armağanların, yapılan vazife tekliflerinin hiçbirini kabul etmemiş, azaba ve mahpusa katlanmayı tercih etmiştir.”

Diyanet’in İslam Ansiklopedisi, Sünni fıkhının büyük hocası İmam-ı Azam’ı bu türlü tanıtıyor.

Demek İmam-ı Azam, Doğrucu Davut’tu. Emevi, Abbasi halifelerine yanlışlarını açıktan, dosdoğru söyledi. Haksızlıklarına fetva vermedi. Ansiklopedi’ye nazaran halkı da karşı çıkmaya çağırdı, zindana atıldı, vefatına azap gördü.

Fıkıh hocası Prof. Hayrettin Karaman ise siyasi fayda gözetmeyip “Doğrucu Davutluk etmek caiz değildir” fetvasında ısrar ediyor.

Gemi çürümüş lakin bunu söylemeyecekmişiz!

Çürümenin sorumlularını uyaracağına, uyaranları sorumlu tutup yıkıcılıkla suçluyor.

Topluluk, konuttaki bulgurdan olmamak için haksızlığı yönetim edecek, makus idaresi sineye çekecekmiş. Maslahat ve hikmet, bu türlü gerektirirmiş.

Kurtlanmış bile olsa eldeki bulgurla yetinip işlerine bakacaklar yani.

Yanlış yapmak ‘düşman’a koz, iktidara ziyan vermiyor da o yanlışları eleştirmek veriyormuş.

Dünyevi iktidar çabasını din gayreti, siyasi rakibi din düşmanı, muhalefeti zulüm ordusu ve seçimi din savaşı üzere görmek, göstermek caiz demek.

Yeni Şafak’ta, “Torpil Konusu” başlıklı ( 15 Ağustos 2021) yazısında demişti ki:

“Kul hakkı yiyenleri, devleti/kamuyu ziyana sokanları namaz, oruç, hac… kurtaramaz.”

Eski propaganda fetvasını kaldırdı diye sevinçle, şöyle karşılamıştım:

“İktidarın haksızlıklarına, kamuyu ziyana sokmalarına değil de bunları lisana getirenlere kızan kardeşim, köpürmeden kulağını aç da dinle, bak Hayrettin Hoca ne diyor!”

Sonra Ahmet Taşgetiren, WhatsApp kümelerinde yayılan bir bildirisini isim vermeden paylaştı. Ve ‘kendisi kurtlu bulgur yer miydi’ diye sordu.

Zira Karaman, “Dimyat’a pirince giderken konuttaki bulgurdan olmayın” diyordu.

Akabinde Taha Akyol, ismini (Elif Çakır’dan) vererek evvelce nasıl düşündüğünü, kitabına bir göndermeyle Hoca’ya hatırlattı.

Şimdiki görüşü “Her kuralda bugünkü iktidar desteklenmeliydi zira bizim iktidarımız”dı!

Halbuki “Karaman fıkıh profesörü”ydü ve “müstebit hükümdarların baskıları yüzünden fıkıhta kamu hukukunun gelişmediğini yazmıştı”.

Ben de “Dünyaya adalet bize bulgur mu” başlığıyla ‘meğer eski fetvasını kaldırmamış’ notu düştüm.

“Hoca, şu biçim ihtarlarını kah Yeni Şafak kah WhatsApp kümelerinden sürdürüyor” diye düzelttim, fikri değişmemişti.

“İktidara ziyan, muhalefete koz verecekse haksızlık ve yanlışlardan şikayetle doğruları söylemek caizdir diyemem” şekli görüşleri birinci defa de duyulmuyordu.

Lakin bilinmiyormuş, tezmiş üzere tantana kopmasın mı!

“Dedi mi, demedi mi” tartışması başladı.

Güya mart ve haziran 2019 lokal seçimlerinden evvelki üç yazısını okumamıştı kimse.

Meğer arşivde duruyorlardı. Kaç yazımda başlık, tarih vererek tıpkı minvalde özetleyip eleştirmiştim. Yeni değildi.

Şu satırlardan çıkarmıştım:

“Beka Meselesi”, 14 Mart 2019:

“Ahlakçılar da 17 ve 25 Aralık arifesinden beri yolsuzluk, hırsızlık, rüşvet, adaletsizlik ve liyakatsızlıktan ağır bir biçimde kelam ediyorlar (Sanki bunlar daha evvel yok idi!).

…bunlar ahlakı istismar ediyorlar. Ortada fol yok, yumurta yok, işleri güçleri olanı abartarak ve ikna edici bir alternatif de sunmadan mevcudu yıkmaya uğraşmaktan ibaret.”

“Doğrucu Davud Olmak”, 13 Haziran 2019:

“…asıl niyetim, sırf doğruyu söylemenin yetmediği ve her vakit caiz olmadığı…

…düşmanın, zalimin, makus niyetli kimselerin işine yarayacak doğruyu söylemek fazilet değildir…

…zulmü engellemek için…

…şahsın palavra söylemesi, mazlumun yerini söylememesi farzdır ve bu üzere durumlarda Doğrucu Davutluk etmek caiz değildir.”

“Kötüyü Ayıklamak”, 14 Haziran 2019:

“…ahlak, liyakat, adalet, hakkaniyet bakımından arızalar, eksikler, çürüklükler oluyor, iyi niyetli kimi beşerler da…Doğrucu Davutluk ismine olur olmaz vakitlerde biraz da abartarak ve genelleme yaparak şikayetlerini yayıyorlar.

Dostlar, ‘Dimyata pirince giderken meskendeki bulgurdan olmak’ akla ve hikmete uymaz.

Savaş sırasında ismi hatalıların cezası infaz edilmez ve biz zalimlerle savaş halindeyiz.

Doğrucu Davutluk ismine düşmana fırsat vermek ve bindiğimiz kolu kesmek de makul ve yasaldır diyemem!”

Neyse ki Hoca, savunucularından daha mert.

Bir yanıt döşendi.

Lakin “yaklaşım, görüş ve yazıları”na gururla sahip çıktı. ‘Benim değil’ deyip ret, inkar ve yalanlama yoluna gitmedi.

İşte bu da dediklerinin gerisinde durarak görüşlerini tekrar ettiği yazı.

“Dedim dedi”, 26 Eylül 2021:

“Benim, Sayın Erdoğan ve takımının iktidarı hakkındaki yaklaşım, görüş ve yazılarımı eleştiren birtakım kimseler ile son günlerde WhatsApp’ta yaptığım yazışmalardan bir karşılıklı konuşma tertip ettim.

-Daha fazlasının peşinde koşarken elde edilmiş kazanımları kaybetme hesapsızlığından sakınılmalı.

-Yolsuzluklar!…

Bu eksikler, aksaklıklar, suiistimaller, nefse mağlup olmalar, mal-kadın- mevki imtihanını kaybetmeler, göreve… fakir başlayıp haram-helâl demeden güçlü olmalar… yirmi yıldan beri değil, bin yıldan fazladır var!

-Eski vakitlerde bunları lisana getirenlerin lisanlarını kesiyorlardı, artık hiç değilse sırf uçlanma yolu tıkanabiliyor.

-Önünüze kurtlu bulgur koysalar pirinci aramaktan vazgeçip bunu yer miydiniz?

Yemeyince açlıktan öleceksem daha temizini buluncaya kadar yerdim. Hayatta kalınca da temizlemek için elimden geleni yapardım. Yaparken de iyi olanı da görür ‘Bu iyi’, makûs olanı da görür ‘Bu kötü’ derdim. Bunu derken de uygun üslup, vakit ve yeri seçerdim.”

Ne anlayalım artık bundan?

Yolsuzluklar, haksızlıklar evvelce de vardı. Zulümle savaş da dünya durdukça bitmeyecek. E muhalefet de din düşmanlığı, tenkit ve şikayet de zulüm sayılınca…

Demek ki yanlışa yanlış demeye hiç sıra, yolsuzluk üzere “adi suçlar”ı yargılamaya hiç uygun vakit gelmeyecek. İmam-ı Azam yanılgı etmiş.

Öyleyse “çürük gemi” ve “kurtlu bulgur”la yetinmeye devam, şikayetçiler de lisanlarının kesilmediğine şükretsin.

O denli mi!

Karar