Dünya Uygur Kurultayı Başmüfettişi ve Uygur Araştırmalar Merkezi İcra Yöneticisi Abdulhakim İdris,
Uygur Hareketi (Campaign For Uyghurs – CFU) ve Komünizm Kurbanlarını Anma Vakfı’nın (Victim of Cummunism – VOC) düzenlediği online aktiflikte konuşmacı olarak yer aldı. Aldulhakim İdris’in “Kızıl Kıyamet: Çin’in Türk ve İslam Dünyası’nı Sömürmesi & Uygur Soykırımı” kitabını tanıttığı aktiflikte Uygur soykırımına dikkat çekerek, “Uluslararası kamuoyu, Çin ile devam eden ticari ve ekonomik mutabakatlarıyla Doğu Türkistan halkının imha teşebbüslerine ve soykırımına karşı sağlam bir tavır sergileyemiyor. Müslüman çoğunluk ülkelerinin sessizliği ve Pekin rejiminin uydusuna dönüşmesi hakikaten utanç verici. Çin Komünist Partisi’nin yozlaşmış seçkinleri, nüfuzları olan insanları ve rüşvetçi yöneticileri var. İslam ülkelerindeki medyayı denetim ediyorlar” dedi.

“Kızıl Kıyamet: Çin’in Türk ve İslam Dünyası’nı Sömürmesi & Uygur Soykırımı” isimli kitabın etkinliğinde yapıtın Abdulhakim Idris’in yanı sıra Komünizm Kurbanlarını Anma Vakfı Lideri ve CEO’su Büyükelçi Andrew Bremberg, Dünya Uygur Kurultayı Lideri Dolkun İsa Amerikan – İslam İlişklieri Kurulu (Council on American-Islamic Relations – CAIR) Kuruçusu ve Yöneticisi Nihad Awad da yer aldı.

Uygur Hareketi’nin Halkla Alakalar ve İnsan Hakları Savunuculuğu Yöneticisi Julie Millsap’ın moderatörlüğünü yaptığı panelde, Abdulhakim Idris’in kitap ve Uygur Soykırımı hakkında yaptığı konuşma şöyleydi:

‘İNSANLIĞIN VAROLUŞU TEHLİKEDE’

“Doğu Türkistan’da bir soykırım yaşanıyor ve bu soykırımı bütün dünya izliyor. Bu kitabı yazmamım maksadı dünyaya bir ikazda bulunmaktır. Yalnızca milyonlarca insanımızın varoluşu önemli bir tehlike ile karşı karşıya değil tıpkı vakitte özgür dünyanın geleceği de tehlikededir. Özgür dünya Çin Komünist Partisi (ÇKP) oluşturduğu tehlikeyi lakin fabrikalar kapandığında ve insanları işsiz kaldığında, Çin’e karşı bir makale yazdıkları için medyalarından atılanların sayısı arttığında, insanların söz özgürlüğü ortadan kalkmaya başladığında daha iyi görecektir.

‘ÇKP, DİPLOMASİ VE PROPAGANDA SİSTEMİ YÜRÜTÜYOR’

ÇKP, Doğu Türkistan’da yaşananların BM Soykırım Sözleşmesi’nde yer alan kuralları karşılamadığını gündeme getirenlerle birlikte ağır bir diplomasi ve propaganda düzeneği yürütüyor. BM Soykırımın Önlenmesi Sözleşmesi’ne nazaran, soykırım olarak nitelendirilebilmesi için mukavelede kabahat olarak kabul edilen beş husustan yalnızca birinin olması kâfi kabul ediliyor. Uygurların durumu beşini de karşılıyor. Bugün milyonlarca Uygur toplama kamplarına gönderiliyor. Uygurların ömür nizamı bozuluyor onların konutlarına Han Çinlilerinin kültürü yerleştiriliyor. Uygur erkek ve bayanlar köle üzere çalıştırılıyor. 900 bin çocuk kaçırılıyor, Uygur bayanlar zorla kısırlaştırılıyor ve kürtaj yapılıyor.

‘YÜZLERCE YILLIK TARİHİ YAZDIM’

Kitabımın konusu biz bu noktaya nasıl geldik ve bundan nasıl kurtulabiliriz. Yüzlerce yıllık tarihi yalnızca birkaç yüz sayfada toplamaya çalıştım. Bu kitap için umudum, onu okuyan her insanın sayfalarında Uygurlardan dünyaya bir bakış bulması, Çin rejiminin o İslam ülkeleri üzerindeki denetimini ortaya çıkarması ve İslam dünyasının Uygur Soykırımı ve Çin’in sömürgesine dönüşümü konusundaki sessizliğinin detaylarına ışık tutmasıdır.

‘PEKİN, DESPOTİK GÜCÜNÜ KULLANIYOR’

Çin’in sömürge sistemi altında yaşamaktan ve onun zulümlerine maruz kaldığımız için dünyada gibisi olmayan berbat bir deneyimden çıkarılan derslere dayalı bakış açımızla ÇKP’nin tehlikelerine karşı dünyayı uyarmak istiyoruz. Pekin, neyin yanlış neyin gerçek olduğunu belirlemek için despotik gücünü kullanıyor. Geçmişimizi, bugünümüzü ve geleceğimizi denetim ediyor. Ne kadar yaşayacağımızı ve ne vakit öleceğimizi seçmeye çalışıyor. Dünya, Çin egemenliği altında dünyanın neye benzediğini bilmek istiyorsa, şu anda Doğu Türkistan’da yaşananlara bakmaları kâfi olacaktır.

‘ÇİN, UYGURLARI TEHDİT OLARAK GÖRÜYOR’

Pekin hükümeti, 1949 yılında Doğu Türkistan’ı işgal ettikten sonra Uygurların nüfuslarını azaltarak asimile olmaları için Han Çinlilerini bölgeye taşıdı. Çin hükümeti, ortalarında sıkı bağlar olan bir etnik kümenin varlığının bölgedeki iktidarını yürütebilmesi için önlerinde büyük bir tehdit teşkil ettiğini ve yok edilmesi gerektiğini düşünüyor.

Bu nedenle, Uygurlar demografik olarak yok olma tehdidi ile birlikte sivil özgürlüklerine yönelik kalıcı tehditlerle de karşı karşıya kaldılar. Örneğin 1956’daki “Çiçek Kampanyası” sırasında, siyasi partilere yönelik tenkitler evvel teşvik edildi, sonra bu hata kabul edildi. Öğrenciler, Öğretmenler ve aydınlar devlet düşmanı olarak maksat alındı ve binlercesi yaklaşan soykırımın tohumlarını ekildiği çalışma kamplarına gönderildi.

‘İNANÇ OLARAK İSLAM MAKSAT ALINDI’

Bu nizam, milyonları öldüren ve tüm köyleri yok eden bir zulüm ortamı yaratan “büyük atılım” yoluyla devam etti. İnanç olarak İslam gaye alındı. İbadet yerleri yok edildi. Bu yıkımın boyutu harikaydı ve mescitlerin %90’ından fazlası yıkıldı. Bir vakitler 107 mescide konut sahipliği yapan Kaşgar kentinde yalnızca iki cami kaldı.1980’lerde Çin Komünist Rejimi Uygur halkına müsamaha gösterdiği bir periyot oldu. Bu periyot 1979’da Sovyetler Birliği’nin Doğu Türkistan’ın komşusu Afganistan’ı işgal etmesiyle, SSCB’nin Çin’e karşı bir savaşta Vietnam’ı desteklemesiyle başladı.

İki cephe ortasında sıkışan Çin, Uygurların kendi lisanlarında eğitim almalarına ve Uygur kitaplarını yayınlamalarına, mescitler inşa etmelerine ve kültürel çalışmalara katılmalarına süreksiz olarak tahammül etmek zorunda kaldı. Hatta 80’lerin ortalarında Uygur öğrenci hareketlerine müsde vererek onları memnun etmek ve SSCB’nin Uygurlar üzerindeki tesirinden kaçınmak istedi. Lakin bu kelamda altın devir, Sovyetler Birliği’nin 1989’da Afganistan’dan çekilmesiyle yavaş yavaş ortadan kalktı. Tıpkı yıl gerçekleşen Tiananmen Meydanı katliamı, Çin Komünist Partisi’nin hiçbir vakit insan hakları ve demokrasiden yana olmadığını gösterdi.

‘ÇİN KOMÜNİST PARTİSİ DÜNYAYI DESPOTİK REJİMİ ALTINA ALMAK İSTİYOR’

Şu anda memleketler arası kamuoyunun Çin ile devam eden ticaret ve ekonomik muahedeleriyle Doğu Türkistan halkının imha teşebbüslerine ve soykırımına karşı sağlam bir duruş sergileyemediğini görüyoruz. Öteki taraftan Müslüman ülkelerin sessizliği ve Pekin rejiminin uydusuna dönüşmesi nitekim utanç verici. Çin Komünist Partisi dünyayı despotik rejimi altına almak istiyor. Bu gayeyle sistematik ve sofistike projeler geliştiriyor. Her yıl binlerce Çinli, bilhassa teknoloji ve sanayi alanında yurtdışında eğitim görüyor. Birebir biçimde, CCP iktidara gelmeden evvel, Ekim 1949’da ÇHC’nin kurulmasından evvel birçok aydın, iş adamı, bilim adamı ve sermaye etraf ülkelere kaçmıştı. Lakin, 1980’lerden sonra dokunulmazlık vtleriyle Çin’e döndü.

‘ÇİN REJİMİ DÜNYAYI KUŞATACAK BİR TEHDİDE DÖNÜŞTÜ’

Çin’in 2000 yılında Dünya Ticaret Örgütü’ne kabulünden sonra hür piyasa iktisat sistemini daha fl bir biçimde uygulamaya başladı, kısa müddette ucuz iş gücü ile dünyanın fabrikası haline geldi. Bu değerli adımlar sonucunda bir devir geçersiz eser üreten dev fabrika, kendi uçaklarını, füzelerini, internetini ve elektrikli arabalarını üreten bir ülkeye dönüştü.
Bu yeni nizam inşa edilmişken, özgür dünyanın insan haklarına hürmet ve yeni ulusların kalkınması üzere kozmik bedelleri göz arkası edildi. Bu rejim, Orta Asya ülkeleri ve Müslüman devletlerden başlayarak dünyayı kuşatacak bir tehdit haline geldi.

‘İSLAM ÜLKELERİ ÇİN’İN BUYRUKLARINA UYUYOR’

Bugün Çin rejimi yozlaşmış seçkinlere, nüfuz sahiplerine ve rüşvetli yöneticilere sahiptir. İslam ülkelerindeki medyayı denetim ediliyor. Bu ülkeler Çin ile yaptıkları yatırım mutabakatlarını kendi nüfuslarından saklamak zorunda kalıyor. Çin rejimi bu ülkelerdeki iç sorunlara müdahale etmemekten bahsediyor fakat gerçekte buyrukları onlar veriyor. Örneğin, bu İslam ülkeleri tarihi olarak Uygur Müslümanlarıyla güçlü bağlara sahipti, fakat BM İnsan Hakları Konseyi’nde Pekin Hükümeti’nin yanında olmak için Çin’in buyruklarına uyuyorlar. Pekin, ekonomik kozunu diplomatik avantaj yaratmak için kullanıyor, siyasi gücü güvenlik ve askeri hedefler için kullanıyor. Sonuçta, bu tekniklerle ÇKP, birçok İslam ülkesini ele geçirmiş geçiriyor.
Koyun kılığında bir kurt üzere, dünyaya yardım ettiğini argüman ederken, Çin propaganda ile kabahatlerini gizliyor. Çin’in dünyayı aldattığının en görünür ve çarpıcı olanı Jenerasyon ve Yol Girişimi’dir. Xi Jinping tarafından 2013 yılında duyurulan BRI, ‘eşit kalkınma getirme’ vdiyle dünyaya pazarlanıyor. Lakin şu ana kadar ortaya çıkan gelişmeler bunun gerçek olmadığını gösteriyor. Bu ekonomik refah programında tek bir kazanan var: Çin Komünist rejimi.

Malezya’nın eski başbakanı Mahatir Muhammed, PBS’in Frontline belgesel kanalında bu tertibi çok iyi özetliyor. Kısaca söylemek gerekirse, BRI kapsamındaki bir altyapı projesinde ihaleyi kazanan firma Çin’den, inştı yapacak firma Çin’den, inştta kullanılacak gereçler Çin’den, hatta projede çalışacak beşerler bile Çin’den geliyor. Malezya vatandaşları para kazanma ve ailelerine dayanak olma fırsatını kaybediyor. Bu nedenle Mahatir, ülkesinin bir daha sömürülmesini istemediğini iletiyor.
Bu sömürge tertibini kabul edenlere ne olduğunu anlamak için Pakistan’a bakmak kâfi. Pakistan Başbakanı İmran Khan, ülkesinin iktisadının geleceğinin artık Çin’e bağlı olduğunu itiraf ediyor. Dünyanın en değerli ticaret geçiş noktası olan Süveyş’te kurulan dev özel ekonomik bölgede Çinliler kelam sahibi oluyor. Bu ekonomik bölgeler ekonomik olarak yatırım diye görünse de, aslında Çin komünist rejiminin dünyayı ekonomik olarak denetim etmesi için üslere dönüşüyor.

BRI ismi altında yahut öbür yatırımlar yoluyla olsun, Pekin hükümeti kendi baskıcı rejimini de ihraç ediyor. Bu rejim ihracatının birinci maksadı, hükümetlerinin değerli bir kısmının otoriter olduğu Orta Asya ve İslam ülkeleridir. Çin Komünist rejimi otoriter rejimlerin yöneticilerini Pekin için uydu yöneticilerine dönüştürüyor. Bu yöneticiler kendi Müslüman halkları kıymetine milyarlar kazanıyor.

Çin komünist rejimi İslam dinine karşı açık bir savaş verirken, “din afyondur” ve “hastalıktır” diyerek Müslümanların günlük namazlarını yasaklıyor, klâsik Müslüman isimlerini yasaklıyor ve Kur’an-ı Kerim’i tekrar yazmaya çalışıyor. Komünist bir rejimin inananlara karşı başlattığı yok etme savaşında, Müslüman önderler inançlarını unutmayı ve Xi Jinping’in yanında yer almayı seçiyorlar. Çin Komünist Rejimi’nin palavralarına inanmayanlar Pekin ve uzantıları üzerinden amaç ediliyor. Akademisyenler ve çabucak üniversitelerden atılıyor ve öteki bir üniversitede ders vermeleri yasaklanıyor. Şirket yöneticisi olmaları halinde direkt yahut dolaylı olarak ticaret yaptıkları öbür şirketler ambargo uygluyor. Şayet gazetecilerse, çalıştıkları gazete reklam gelirlerinin azalması endişesiyle işine son veriyor. Kamuda çalışan bir kişi derhal işten uzaklaştırılıyor.

Çin komünist rejiminin neo-sömürgeci siyasetlerinin İslam dünyasında tesirli olmasının nedeni de Müslüman ülkelerin on yıllardır içinden geçtiği kaotik nizamdan kaynaklanıyor. Yıllardır Orta Doğu ve Afganistan’da yaşanan savaşlar ve gerginlikler, Arap Baharı ile başlayan olaylarda halk ve yöneticiler ortasındaki ilgilerin bozulması ve Çin rejiminin dezenformasyonu yayma konusundaki amansız gayretleri nedeniyle Müslüman çoğunluk ülkeleri kolaylıkla sömürülmesine ve otoriter başkanlar Çin’in yörüngesine çekilmesine yol açıyor.

Mısır, Suudi Arabistan ve İran’da dini başkanların ve kant liderlerinin durumu içler acısı. Bugün Doğu Türkistan’da olanların Pakistan’da ve öbür tüm Müslüman ülkelerde ortaya çıkacağını göremiyorlar. İslam devletlerindeki halkları, Doğu’dan gelecek tehdide karşı uyanık olması gerekiyor.
Bu yaşadığımız acımasız süreç birebir vakitte benim için ferdî bir bahistir. Dört yıl evvel, Annemle, muhtemelen son konuşmamı yaptım. Kardeşim toplama kamplardan birinde ve 20 yıldan fazla mahpus cezasına çarptırıldı. Kız kardeşlerim de ortadan kayboldu. Ailemin konutunun kapısına kilit vurulmuş. Bu bana ruhumun derinliklerine vuran ve sonunu bilmeyen bir acıya neden oluyor.
Annemi ve ailemi bir kere daha kucaklayacağımı biliyorum. Bunun bir sonraki hayatta mı yoksa bunda mı olacağı bana bağlı değil. Bu bize bağlı, insanlığa, dünyaya bağlı. Şu anda eli kolu bağlı olan ve hiçbir şey yapamayacak olanlar ismine ne yapabileceğimizi kendimize sormalıyız. Sesleri çıkaramayaçak durumda olanlar ismine ne diyeceğiz?
Bu kitap temelde bir aksiyon ve yardım davetidir. Şu anda öykülerini paylaşamayan birçok beşerim ismine yazılmış. Umudum, sayfalarında hayatlarının bir kısmını yansıtabilmektir. O mazlumlar kıssaları anlatmaya bedel ve duyulmayı hak ediyorlar. Onlara ismine bunları söyleme fırsatı bulduğum için sonsuza dek minnettarım.

Bu zalim ve otoriter nizamın yarattığı tehlikeye karşı durmanın birinci kaidesi Doğu Türkistan’ı korumaktır. Müslüman dünya ve batılı ülkeler, 70 yılı aşkın müddettir tarihiyle, kültürüyle, dini inançlarıyla zorba rejime direnen Uygur halkının yanında yer almalıdır. Fikir kuruluşları, akademisyenler, enstitüler ve insan hakları örgütleri Uygurları ve bu soykırımı araştırmalı ve öğrenmelidir. Doğu Türkistan uzun vakittir hem ekonomik, tarihi ve doğal kaynakları ile hem de pozisyonu ile Çin için batıya açılan kapı pozisyonundadır. Şayet bu kapı yok edilirse, Çin istediği her şeyi yapabileceğini bilecek ve dünyanın geri kalanı için çok geç olacaktır.
Vakit ayırıp dayanağınız için teşekkür ederim. Daima birlikte bu soykırımın durdurulduğunu, sorumlulara adaletin getirildiğini göreceğimize inanıyorum.”

Karar