BİLGEHAN UÇAK
Haftanın maçıymış da, herkes onu bekliyormuş da… Evet, Fenerbahçe-Milano müsabakasından kelam ediyorum. Şehmus Hazer’le bir tane iç saha isabeti bulabildiği birinci çeyreği yalnızca 3 sayı atarak kapatan Fenerbahçe… 40 sayılık farkı gören Fenerbahçe… Milano, son çeyreği tuhaf bir biçimde “oynamadığı” halde kendi konutunda 25 sayılık hezimete uğrayan Fenerbahçe…
Daha evvel, Şehmus’un Fenerbahçe’nin NBA’e yollayabileceği yeni genç yıldız adayı olduğunu burada yazmıştım. Milano maçından sonra da görüldü ki kadroda kazanma kararlılığı olan tek isim oydu. Fenerbahçe tribünlerine de büyük bir alkış: Tarihi farka karşın maçı bırakmayıp Şehmus’a büyük takviye verdiler. Adeta maçı Şehmus’la birlikte yaşadılar.
Gelelim, birkaç sene öncesine kadar taraflı tarafsız herkesin “Dünyanın En Hoş Takımı” sloganında birleştiği Fenerbahçe’nin şu içler acısı durumuna. Bu işin başsorumlusu Ali Koç’un Basketbol Şubesini emanet ettiği Sertaç Komsuoğlu. Obradoviç’i tutamadı, Fazilet Can’ı tutamadı, Kokoşkov’u tutamadı, kadroyu küçültme kararı verdi lakin gerisinde duramadı, tekrar bütçeyi artırdı… Kısacası, yaptığı çabucak her şey baştan sona fiyasko oldu. Hamaset edebiyatıyla, bütün petrolcülere forma dağıtmayla gidilecek yer kalmadı Fenerbahçe için. Şayet Avrupa’nın en “loser” coachlarından biri olan Djordjevic ekibi play-off’a dahi sokamazsa, bunu yaşamak da Komsuoğlu’nun hanesine yazılacak.
Milano çok rahat bir galibiyet aldı. Lakin maçın sonunda oynanan oyun bir basketbolsever olarak midemi bulandırmadı değil. 6 sayı attı yalnızca Milano. Problem, 6 sayı atılması değil, birkaç dakika evvel, fark 30’un üstündeyken Sergio Rodriguez’in konumunda atış isteyen Messina, son dakikaları öylece seyretti. Açıkçası, bu maçın bilhassa son beş dakikasını hayatın, basketbolun tabiat akışına alışılmamış buldum.
Efes ise birinci yarıda 50 sayı attığı maçta tempoyu düşürmedi ve 90 sayıya ulaşarak Berlin deplasmanında Alba’yı farklı mağlup etti. Ergin Ataman’ın kadrosu hâlâ “kendi basketbolunu” tam manasıyla oynayamıyor fakat yedi-sekiz maçlık bir seri yakalamalarını çok mümkün görüyorum. Alba Berlin maçı bu serinin başlangıcı olabilir diye düşünüyorum.
Bana nazaran, EuroLeague’in en zayıf coachlarının başında Itoudis ile Pascual gelir. Itoudis’in CSKA’sı bir kere daha baht yapıtı bir galibiyet alarak Maccabi’yi 74-73 yendi. İnanılmaz lakin gerçek, Maccabi’de Wilbekin maçı üç sayı atışı denemeden tamamladı. İsabetten bahsetmiyorum, denemedi bile! Zati biraz dış atış katkısı bulabilselerdi maçı rahat kazanırlardı. CSKA’da beğendiğim oyuncuların başında ise Grigonis geldi. CSKA’nın Grigonis kadar keskin bir şutörü yok.
Fransız ekipleri için dönem boyunca “dengesizlik” vurgusuna devam edeceğiz üzere gözüküyor. Asvel, Kızılyıdız’a deplasmanda yenilirken (73-67), Monaco, Bayern’i darmadağın etti: 94-71. Westermann birinci sefer makûs oynamadı. Top kaybı yapmadan 3 asist, 5/8 saha içi isabetiyle 13 sayı. Mike James de gününde olunca Bayern’in Lucic’le karşı koyması mümkün olamadı.
Real Madrid, ligde şimdi galibiyeti bulunmayan Zalgiris’i kendi konutunda acayip bir oyun sonucunda 95-82 mağlup etti. Real’de Hanga, Rudy, Heurtel, Llull derken tam yedi oyuncu çift haneli skora ulaştı. Harika bir sayı bu. Zalgiris’te Nebo yoktu, umut da yoktu. Yeni transfer Zoran Dragiç güya bir umut olmayı sürdürüyor ancak kaç dönemdir işe fayda bir maçını hatırlamıyorum.
Zenit, Olympiacos’u yenerek çok kıymetli bir galibiyete imza atarken Panathinaikos da içerdeki yenilgilere yenisini ekledi. Üstelik, Unics Kazan’a. Allah Atina’daki oyuncuların ve teknik takımın yardımcısı olsun, artık Panathinaikos’un tanınmış lideri Dimitris Giannakopoulos bunları ne yapar göreceğiz.
Karar
