SEDAT PALUT

Ülkemizin kronik meseleleri gün geçtikçe artıyor. Toplumsal dönüşümün, değişimin suratına politikler ayak uyduramayınca hem sıkıntılar daha derinleşiyor hem de kronikleşen sorun sayısı artıyor. Bu da toplumsal sıkıntıları içinden çıkılmaz bir hale sokuyor. İstanbul Kontratı tartışması hala sürerken bayan cinayetleri işlenmeye, bu toprakların kanayan yarası olmaya devam ediyor. Bu durumun düzeltilmesi için atılan adımlar ise çok yetersiz. Bayanlar, kendilerini bu topraklarda çaresiz hissediyor.

90’lı yıllardan itibaren bayanların iş hayatında daha çok görünmesi ailede sosyolojik değişime sebep oldu. Para kazanmaları, onları yalnızca özgüvenli hale getirmedi. Tıpkı vakitte kendileriyle tanıştırdı. Bu tanışma öyküsü haliyle konuta de yansıdı. Ancak meskenin reisleri, birinci başlarda bu tanışma ile değil de meskene giren para ile ilgilendi. Bayanlardaki bu değişimi fark etmediler, tahminen de fark etmek istemediler, bu fark etmeyiş ailenin dinamiklerini epey sarstı. Bunu bilhassa orta ve alt sınıfta görmek mümkün. Gazetelerin üçüncü sayfa haberlerinde yahut birçok televizyonun sabah programlarında bu çeşit haberler okuyoruz, izliyoruz ve bunları yapmaya her gün devam ediyoruz.

Antabus, Gelin Başı, Hanımların Dikkatine, Daima Yek, Kul üzere kitaplarından hatırladığımız ödüllü muharrir Seray Şahiner’in Ülker Abla ismini taşıyan son romanı Everest Yayınları ortasından çıktı. Ülker Abla, tutunmaya çalışan bir bayanın öyküsü. Yalnızca hayata değil, kendisine de tutunmaya çalışıyor. Ülker Abla, oğlunun askere gitmesini fırsat bilip, eşinin şiddetinden ötürü meskenden kaçıyor. Eşinin tanıyabileceği hiçbir ortamda bulunmamaya itina gösteriyor. Kaydını bırakmamaya çalışıyor, hastanelere, karakollara.

Hülasa bir gölge üzere canlı kalmaya çalışıyor. Hem hayatında şahsen içinde kalıp ayakları üzerinde durup yaşamaya, hem de kimseye görünmeden yavaşça nefes almaya çalışıyor. Parası olmadığı için bu tutunma uğraşı onun için epey sıkıntı oluyor. Hastanede, parklarda, mescitlerde, kaçak iş yerlerinde kalıyor. Bu kalışlarının başka ayrı maceralara tanıklık ettiğini söylemek mümkün. Ancak kaldığı bu yerlerde daima bir kaygı ve yalnızlık kelam konusu. Büyük kentin tekinsizliği onun adımlarını güçsüzleştiriyor. Kulaklığı olmasını bile istiyor. Yolda yürürken birisiyle konuşur üzere yapıp, niyeti bozuk olanları kendisinden uzaklaştıracağını düşünüyor kulaklığın. Gölgelikten kurtarıp onu sahiciliğe ulaştıracak üzere. Aslında kendisini gerçek buluyor, etrafı tekin değil.

Ülker Abla romanı, son devir Türk edebiyatının değerli kalemlerinden birisi olan Seray Şahiner’in yazdığı gerçekçi, gerçekçi olduğu kadar da sert bir metin. Ülkemizde gitgide derinleşen sosyo-ekonomik farklılıklara gönderme yapmakla birlikte, bayanların ayakta durmaya çalışma kıssasına bir selam veren güçlü bir metin. Son kelamı ise Ülker Ablamız söylesin: “Ne sığınabilecek bir geçmişim ne yürüyebileceğim bir gelecek var. Ben burada, sığındığım yerde mahsur kaldım: Şimdide.”

ONU SABAH PROGRAMLARINDA, 500 T’DE GÖREBİLİRSİNİZ..

Romandaki Ülker Abla’nın lisanı sert. Bu sertliği başına çok iş açıyor. Kaldığı yerlerden uzaklaşmak zorunda kalıyor. Yaptıklarından pişman oluyor. Fakat kendini bu halde de kabulleniyor. Tutunmaya çalıştığı güya hayatın şahsen kendisi değil de aldığı antidepresanların sürekliliği adeta. Yanından ayırmadığı, bittiğinde bir an evvel bulmaya çalıştığı bu ilaçlar onun arkadaşı üzere. Günümüzde birçok kent insanın arkadaşı olduğu üzere. Kendi gerçekliği olan bir karakter Ülker…

Her gün aslında 500 T’lerde görünen, biraz evvel zikrettiğim sabah programlarında var olan bir karakter. Müellif Şahiner hayatın bu gerçekliğini şahsen yaşayan ve nefes alan bir karaktere dönüştürmüş Ülker Abla’yı. Dönüştürürken kullandığı mizahi lisan okuru metne daha çok bağlıyor. Ayrıyeten Ülker Abla’nın daima ayakta durma gayreti okurdaki merak hissini zinde tutuyor. Okurken, artık ne olacak sorusu geliyor okurunun zihnine.

Karar