Koronavirüs (Kovid-19) salgını nedeniyle hayatını kaybeden 'Hocaların Hocası' Prof. Dr. Cemil Taşçıoğlu'nun oğlu Onur Taşçıoğlu, Pederler Günü'nde anlattı.
Taşçıoğlu “Babasız birinci Pederler Günüm. Kolay değil, herhalde tüm gün boyunca her saniye geçmişte neler yaşadıklarımızı düşüneceğim. Her pederler gününde sabah birinci babamı arardım. Bu kere validemi arayacağım zira o da bana babalık yapmıştır. Güç olacak lakin güçlü olmamız lazım. Herhalde telefon edeceğime, mezarına gidip onunla sohbet edeceğim” dedi.
“TANIYAN DA TANIMAYAN DA ÇOK SEVDİ”
Pederinin bu kadar seveni olduğunu varsayım edemeyeceğini ve çok şaşırdığını söz eden Taşçıoğlu “Babamı 1 Nisan'da kaybettiğimiz devir, daha akıllıcası 1 Nisan'dan evvelki o süreci yaşadığımız hengam ben de çok şaşırdım. Ben de pederimin bu kadar seveni olduğunu iddia etmiyordum. Lakin babamı tanıyan da, tanımayan da çok sevdi. Zira pederim, hastalandığı gün çektiği medyadaki doğallığıyla sevildi. Ki ben bunu pederimin vefat ettiği argümanları olunca istemiştim.
“HEP HAYATI GÖSTERMEYE ÇALIŞTI”
Uygun bir insan, bana nazaran aslında bakışlarından görünür olur. O hissiyatı, o sıcaklığı veren insan, onu aşikâr eder. Onun sıcaklığından ötürü, o görüntüden sonra tanımayanlar da nasıl biri olduğunu anladı. Pederim kendisine daima amaç koyan ve o gayeler için daima uğraşan bir kişiydi. Pederim yalnızca hastalarına değil, biz evlatlarına, dostlarına bildiri vererek ve bir şeyler öğreterek hayatı göstermeye çalıştı. Hiçbir devir şunu yap yahut bunu yap demezdi. Her vakit bir ileti yoluyla bunu anlatırdı ve o size laftan daha pahalı gelirdi” diye konuştu.
“BABAMIN MEKTEPLILERI BANA ULAŞTI”
Cemil Taşçıoğlu'na duyulan sevgi için de Taşçıoğlu “Babamın marazı birinci nüksettiği vakit ben İstanbul Tıp Fakültesi Öğrenci Birlikleri ile görüşmeye başladım. Kaldı ki ben onlara değil, onlar bana ulaştılar. O kadar üzgündüler ki, güya el birliği ile imamlarını kurtarmaya çalışıyorlardı. Bu sayede ben de de talebelerine karşı, pederimin talebelerine karşı da ne kadar duygusal olduğunu anladım. Baktığınız hengam öğretmen sözü ya da hekim sözü kişilere biraz uzaktır. Kişilere kaç tane imamınız, kaç tane hekim tanıdığınız var diye sorduğunuz devir insanın aklına bir iki kişi gelir.
“ÖĞRENCİLERİ PEDERIME HAYRAN KALIRDI”
Zira imam yahut hekimler uzaklıklı gelebilir ya da beşerler onlara uzaklıklı durabilir. Pederim o denli bir kişiydi ki, talebelerine karşı katiyetle bir aralığı yoktu. Mekteplileri de ona hem sevgi, hem hürmet duyarlardı. Baktığınız vakit tıp kitapları binlerce sahifeden oluşuyor fakat pederim kitaba bağlı kalmazdı. O kişilere öğretirken bile farklı yollardan öğretirdi. Bundan ötürü da talebeleri pederime hayran kalırlardı. Talebelerle öğrenci olurdu. Aslında pederimin sırrı buydu. Hastalarla hasta olması yahut talebelerle öğrenci olması, dostlarıyla sahiden dost olmasıydı. Bu onun içinden gelen bir şeydi. O yüzden talebelerinin babamı bu kadar sevmesi son kademe doğal. Benim de hocam olsa, herhalde en iyi hocam olurdu” diye anlattı.
“KEŞKE TORUNLARINI DAHA ZIYADE GÖRSEYDİ”
“Tek keşkem torunlarını daha çokça görseydi” diyen Taşçıoğlu, “Büyük kızımla arası çok iyiydi. Küçük kızımla da iyiydi lakin aralarında biraz utangaçlık sorunu vardı. Pederimle alakalı keşkem hiçbir hengam olmadı ancak şöyle dedim, 'Keşke torunlarını daha çokça görseydi' vefat ettikten sonra natürel kızlarım onu göremeyecek, onu tanıyamayacaklar, bu yaşta hatırlayabilecekler mi bilmiyorum. Ancak ben şuna çok sevindim, pederim vefat etmeden evvel ağır bakımdayken telefonuna son fotoğrafları yüklemiş, en son daima onlara bakmak için.
“NE OLACAĞIM AŞIKÂR OLMAZ DEMİŞTİ”
Benim, ortanca ve en küçük kardeşimin fotoğrafları ile torunlarının fotoğraflarını yüklemiş. Ve mütemadi onlara bakmış. Bu işte çok ince bir çizgi. Aslında benim, en duygulandığım noktalardan biri bu oldu. Zira iyi bir öğretmen ve ne olacağını bilmiyor. Tahminen de biliyor ve bizimle son konuşması biraz his yüklüydü. 'Ne olacağım zahir olmaz' üzere konuşmuştu. Ve bunu bile bile, onların fotoğraflarına bakarak sonsuzluğa gitti diyelim. Bu yüzden, keşke torunlarıyla biraz daha çokça vakit geçirseydi. Ben bunu çok isterdim” sözlerini kullandı.
“KALVALTISINI İSTEMESİYLE DÜNYALAR BİZİM OLDU”
Babasıyla son konuşmasını ise Taşçıoğlu, şöyle anlattı: “Salı günüydü koronavirüse yakalandığını öğrendiğimizde ve berbata gidiş vardı. Çarşamba günü ağır bakıma girdi. 'Kahvaltı yapmak istiyorum ve Onur bana iç çamaşırı gönderebilir mi?' dedi. O iç çamaşırı yahut kahvaltısını istemesiyle dünyalar bizim oldu. Çok garip bir şey lakin memnunluk vardı içimizde.
Bir torba yaptık, pederime iç çamaşırı koydum, içine fular koydum ve son olarak da pederime bir mektup yazdım. 'Baba, bir an evvel iyileş, seni sevdiğimi unutma, iyileş ve daha sık vakit geçirelim. Fuları gönderiyorum, talebelerinin önüne fularsız çıkma' diye bir yazı yazdım. Asistanı pederime bunu verdikten sonra pederim beni aradı ve 'Oğlum bildirisini aldım, çok teşekkür ederim. Ne olacağımız zahir değil, kendinize iyi bakın' dedi ve son konuşmamız bu oldu. Validem, eşi ve torunlarıyla da konuştu.”
Karar
