Muğla’da yabanî bir cinayete kurban giden 27 yaşındaki üniversite öğrencisi Pınar Gültekin’in cenazesi Isimli Tıp Kurumu’ndaki otopsinin akabinde dün akşam saatlerinde yakınlarına teslim edildi. Genç kız toprağa verilmek üzere memleketi Bitlis’in Hizan ilçesine gönderildi.

“YALNIZ KIZIMI DEĞİL HEPİMİZİ ÖLDÜRDÜ”

Kanal D’de Hakan Ural ve Parıltı Tuğba Namlı'nın sunduğu “Neler Oluyor Hayatta” programına bağlanan Pınar Gültekin’in acılı babası Sıddık Gültekin canlı yayında kızının yaşadıklarını anlatı ve öldürülme biçimine isyan etti.

Cemal Metin Avcı’nın kızını takıntı haline getirdiğini tekraren ayrılmak istemesine karşın peşini bırakmadığını söz eden baba Gültekin, “Bu vahşetten öte bir şey. Ben bir baba olarak kızımı teşhis edemedim. Bu benim yüreğimi yakıyor. Bu acıyla ben yaşayamam aslında. Bu yalnız kızımı öldürmedi, hepimizi öldürdü” diye konuştu.

“BENİM ACIM TARİFSİZ”

Tarifsiz bir acı yaşadığını kaydeden baba Gültekin şunları söyledi:

“Benim acım çok büyük Hakan beyefendi, en iyi siz anlarsınız zira siz de bir babasınız. Benim acımın tanımı edilemez. Benim acım çok büyük. Artık kâfi diyelim. Bugün benim ocağım yandı, benim ciğerlerim yandı, ben bittim, öldüm. Bütün ailem bitti. Benim 27 sene verdiğim bütün emekler bitti. Lakin bundan sonra hiçbir evlat ölmesin, hiçbir bayan ölmesin, hiçbir kız çocuğu ölmesin.

“HER KIZ ÇOCUĞUNUN BAŞINA BİR BEKÇİ DİKELİM”

Artık Türkiye o denli olmuş ki, her kız çocuğunun başına birer nöbetçi mi dikmemiz lazım? Pınar benim kızım değil bu saatten sonra, bütün Türkiye’nin kızıdır.

Acım çok büyük. Bunu da söylemeden geçemeyeceğim. Bütün Türk halkına teşekkür ediyorum. Muğla Akyaka Jandarma Bölge Komutanlığı’na, Muğla Valisi’ne, Emniyet teşkilatına teşekkür ediyorum. Ben şahit oldum, üç gün üç gece birebir bizim üzere hiç yatmadan misyonlarını dört dörtlük yaptılar. Bunu söylemeden geçersem bir yanlış yapmış olurum. Türkiye’nin başı sağ olsun.

“BİZ BUNU HAK ETMEDİK”

Annesi tanım edilemez bir acı yaşıyor şu anda. Aslında hasta, orada da tabipler geldi, müdahale etti. Kız kardeşi motamot o denli. Benim 5 tane çocuğum var, dördü de perişan. Biz bunu hak etmedik. Bir insan ne kadar makus olursa olsun, hiçbir varlık, hiçbir canlı mevti hak etmiyor. Artık kâfi, bu ülke kana doymadı mı?

Pınar’ı en son 6 ay evvel görmüştüm. Havaalanında karşılamıştım. 6 yıldır üniversite okuyordu, bu sene son yılıydı. Bana telefon açtı ‘Baba ben artık meskene döneceğim’ dedi.

“TAKINTI HALİNE GETİRMİŞTİ”

Bu bağ değildi ki… Bu adam takıntı haline getirmişti. Zati evli bir insandı, zengindi. Benim kızımın ismini tahminen berbata çıkartmış olabilirler. Kızım gururlu, namuslu olmasaydı bugün kızım yaşardı. Namusu için canını verdi.

Kızımla birlikte olmak istiyormuş. Kızım buna tekraren itiraz etmiş. ‘Sen evli beşersin, hanımına söylerim’ demiş. Aslında ne vakit ki kızım ‘Ben senin hanımına söylerim’ dedi, bu endişeden cinayeti işledi.

“BİR BABA OLARAK KIZIMI TEŞHİS EDEMEDİM”

“Çünkü artık kızım yakasını kurtaramıyordu. Bütün Muğla biliyor, esnaf biliyor. Benim kızım 6 yıldır Muğla’da. Tanımayan yok, erkek üzere kızdı. Pısırık bir insan da değildi. Lakin sonuçta takıntı hale getirmiş adam. Bir türlü kızımın yakasını bırakmamış.

Ve en sonunda bu vahşet mi diyelim, isim bulamıyorum. Bu vahşetten öte bir şeydir. Ben bir baba olarak kızımı teşhis edemedim. Bu benim yüreğimi yakıyor. Bu acıyla ben yaşayamam zati. Bu yalnız kızımı öldürmedi, hepimizi öldürdü.”

Karar