Hilafet (halifelik) millet ve memleket açısından çok büyük ve acil bir ihtiyaç… Bu büyük gereksinim bugüne kadar nasıl fark edilememiş, anlamak mümkün değil… Meğer bir gedikli İlahiyatçının çok derin ferasetle buyurduğu veçhile Meclis on beş dakkada cumhuriyeti ilga, hilafeti ihya etse ne hoş olur; çünkü o vakit Türkiye bir Türkiye daha olur… Öbür bir sözle, Cumhuriyet’in yerine hilafet rejimi şipşak ikame edilse, tıpkı parlamenter rejimden cumhurbaşkanlığı hükümet sistemine intikalle birlikte devlet ve milletçe uçmamız(!) üzere, Türkiye ışık suratının da ötesinde tayy-i zaman/mekân özelliği kazanır. O denli ki hilafet ihya edilir edilmez, sözgelimi, dolar Türk lirasına eşitlenir; faiz denen illet, Ayasofya imamının buyurduğu üzere, sıfır noktasına gelir; enflasyon büsbütün silinir; işsizlik sorunu zaten çözülüverir; ismi cürüm, şiddet, bayan cinayeti, yolsuzluk, hırsızlık ve sair tüm müzmin sıkıntılar da hilafetin feyiz ve rahmetiyle topyekûn halloluverir.

Satirik muhabbet bir yana, gedikli bir İlahiyatçı kalkmış, “Hilafetin ihya edilmesi TBMM’nin yetkisindedir. Şayet ki çoğunluk rastgele birini halife seçtik kararını verirse bunda hiçbir problem olmaz. Meclis on beş dakika sürecek bir kararla bunu bitirebilir” demiş. Neymiş, İslam âleminin bir ortaya gelmesini sağlayacak tek şey, halifelikmiş… Derin tefekkür ve teemmülle üretildiği anlaşılan bu dahiyane görüşün sahibine sormak gerek, halifelik denen şey bugüne kadar kimi bir ortaya getirmiş? Hz. Peygamber vefat eder etmez, cenazesi şimdi ortadayken “Sakîfetü Benî Saîde” isimli yerde başlayan hilafet tartışmasında neler yaşandığını merak edenler, Ahmet Akbulut’un “Sahabe Devri İktidar Kavgası” isimli yapıtını okusunlar da görsünler hilafet kimleri nasıl bir ortaya getirmiş? Hilafet, sözgelimi Yavuz ile Şah İsmail ortasında can ciğer kuzu sarması dostluk tesis etmiş de bu tarihî gerçeği biz mi yanlış öğrenmişiz? Yoksa Osmanlı devleti parçalanırken, laik cumhuriyet rejimiyle yönetildiği için mi İslam dünyası o gün bir ortaya gelememiş?

Tarihi kökeni Sakîfetü Benî Saîde’deki tartışmaya dayanan, on beş asırlık kan davası olarak bugüne kadar uzanan ve kıyamete kadar da muhtemelen sürecek olan Şiî-Sünnî ayrışmasının temel sebebi, hilafet denen iktidar sevdası değilmiş de diğer bir şey miymiş? Halifelik Hz. Ali ile Muaviye’yi mi yoksa Hz. Hüseyin ile Yezid’i mi bir ortaya getirmiş? Yoksa Emevî valisi Haccâc’a meşhur sahâbî Abdullah İbnü’z-Zübeyr’in başını kestiren dava, hilafet/iktidar davası değil de Allah yolunda cihad şevki miymiş? Yoksa I. Yezid devrinde yaşanan ve ortalarında seçkin sahâbîlerin de bulunduğu yüzlerce (kimi kaynaklara nazaran binlerce) Medineli müslümanın katledilip bu ortada tecavüze uğrayan bayanlardan doğan çocukların sonradan “evladü’l-harre” diye anıldığı Harre hadisesi da yeniden hilafet odaklı önemli rahatsızlıkla ilgili müthiş bir nefret ve şiddetin tezahürü değil de “ilâ-yı kelimetullah” denen davanın bir sonucu miymiş?

Hilafet, Hz. Peygamber vefat ettiği günden beri İslam dünyasında siyasi iktidar hırsının en zehirli sembolü olarak sayısız müslümanın kanının heder olmasından öbür ne işe yaramış? İslam dünyasının halifelik denen çatı altında güya tek beden üzere göründüğü asırlar boyunca aydınlanmaya mı şahit olunmuş yoksa sanayi ihtilali üzere ihtilaller mi yaşanmış? İşin gerçeği, hilafet denilen şey, Seyyid Bey’in tabiriyle, asırlardan beri şer’an mezmûm ve merdûd olan saltanattan ve kendilerine “halife” namı verilen zatlar da mülûk (krallar) ve selâtînden (sultanlar) öbür bir şey değildir… Hiç kuşku yok ki tasası sadece milletin sdetinden ibaret olan bir Millet Meclisi hükümeti, nazar-ı şâride, tâc u tahttan diğer bir şey düşünmeyen bir saltanattan elbette çok daha makbuldür.

Bütün bunları bir kenara koyalım ve akıldâne İlahiyatçının dediği üzere on beş dakkada hilafetin ihya edildiğini varsayalım, pekala hilafet ihya edilip İslam âlemi bir ortaya gelince özgürlükler mi artacak, insan hakları ihlalleri mi azalacak yoksa ekonomik problemler mı ortadan kalkacak yahut kişi başı ulusal gelir iki-üç katına mı fırlayacak? Uzun lafın kısası, hilafet ihya edilince nitekim ne olacak? İsterseniz daha açık soralım: TBMM bir kişiyi halife seçer seçmez o kişi “Hâdimü’l-Haremeyni’ş-Şerîfeyn” unvanıyla gidip Eyüp yahut Ayasofya Camii’nde tantanalı bir merasimle kılıç kuşansa Mısır’da Sisi, İran’da Hamaney, Suudi Arabistan’da kral Selman bizim halifeye biatlarını mı ilan edecek? Yoksa hilafetin bu halde ihyası gerek İslam âleminde gerek bütün dünya sahnesinde Cemalettin Kaplan’ın vaktiyle kendini halife ilan etmesine misal formda mi görülecek?

Yazıyı sonlandırırken şöyle bir soruyu idrakinize sunuyorum: Bilhassa gedikli İlahiyatçıların başı niye millet ve memleketin toplumsal ya da ekonomik sermayesine çabucak hiçbir katkısı olmayan, aksine çok kez dinîlik süsü verilmiş nostaljik ögeler ile siyasi iktidara göz kırpan tuhaf fetvaları gündeme taşımak suretiyle çabucak her keresinde yeni bir toplumsal tansiyon ve çatlağa yol açan konulara çalışır? Bu soruya farklı karşılıklar verilebilir; benim çok kısa ve kestirme yanıtım, “siyasi iktidara yağcılık ve yalakalık” formundadır. Gerçekten ulema-iktidar bağlantının tarihî geçmişi araştırıldığı vakit, klasik kaynaklarımızda akla hayale gelmeyecek yalakalık örneklerinin kayıtlı olduğu görülebilir.

Karar