Yanlış anlaşılmasın, cumhurbaşkanlığına adaylık yarışında değil. Gündem belirleme yarışında karşı karşıya geldiler.

Evvelki gün, siyaset semalarında ikisinin yıldızı parladı.

CHP’li Ankara Büyükşehir Belediye Lideri Mansur Yavaş, Gökçek devriyle ilgili 3 milyar liralık yolsuzluk tezlerini paylaştı.

Lakin o denli bir örnek seçti ki, verdiği astronomik savurganlık sayılarından daha tesirli oldu. Muhatabını karikatürleştirerek alaya bozdu, lisana düşürdü. Şişme ‘Dinocan’ örneğiyle…

Evvelki devirde 10 belediye otobüsüne bedel heykeller dikildiğini söylemesinden daha çok ses getirdi bu örnek.

Kendisini heykel belediyeciliği yapmakla suçlayan AK Partilileri, savlarından vurdu.

Şişme ‘Dinocan’ı hafızalara kazıdı, siyaset tarihinin unutulmaz sembolleri ortasına soktu.

Yavaş’ın bu sükseli çalımını gölgeleyen tek şeyse CHP önderinin tıpkı günün akşamında sergilediği performans…

Meclis’teki bütçe görüşmelerinde, öbür bir Kılıçdaroğlu izledik. Sahneyi ele geçirdi. Gösteri yaptı, kendisini aştı. Konuşmasını seyirlik, sürükleyici, sıkı bir şova çevirdi.

Kimse, tuttuğu her lafı ıskalamadan gediğine oturtan ateşli bir hatip beklemiyordu.

Diyeceklerini, teatral bir sahne gösterisiyle takır takır saydırdı. Ne takıldı, ne tekledi, ne lisanı sürçtü, ne de tutukluk yaşadı. Karavanası yoktu.

Coşkulu konuşmasından ve bir sataşmaya verdiği hazır yanıttan cumhurbaşkanlığına adaylık işareti çıkaranlar var. Bence erken.

Ancak kesin olan şu; muhalefet artık kendisi ile yarışıyor.

ÂLÂ Parti ismine kelam alan Küme Lideri İsmail Tatlıoğlu ile Genel Lider Yardımcısı Erhan Usta’nın akıl dolu konuşmalarını da ekleyin buna.

Oldu bittiye getirtmediler, bütçe müzakerelerinin açılışına tat, tuz, mana kattılar.

Muhalefet sıkıcılaşmadan, nakarat tekrarlamadan göz dolduruyor. Bayat klişelerin, beylik teranelerin, kof sloganların gerisine saklanmıyor. Hayal ve dehşet tacirliği yapmadan dinleyicide heyecan uyandırabiliyor.

Siyasi müsabakaların tozunu attıran eski namağlup, çetinceviz Ak Partililer yok ortada. Haklılık, inandırıcılık ve sahicilikten gelen üstünlükleri, ikna güçleriyle sahneden çekildiler. Bütçe görüşmelerinde meydanı boşaltıp muhalefete terk ettiler güya.

‘Halk düşmanı’ edebiyatının bedeli

Nesrin Nas, geçenlerde Gazete Pencere’deki yazısında hatırlatmıştı. Yaşadıklarımız, Yunan mitoloji kahramanı Kassandra’nın trajedisini andırıyor.

Rableri kızdıran Kassandra, geleceği evvelden görmek ancak kimseyi buna inandıramamakla cezalandırılır.

Olacaklar göz nazaran göre olur ve Kassandra, başa gelecek hiçbir felaketin önüne geçemez. Cehennem azabıyla kıvranarak çırpınır durur.

Kassandra’nın lanetine uğramış üzere hisseden az mıdır Türkiye’de?

TÜSİAD Yüksek İstişare Kurulu Lideri Tuncay Özilhan’ı alın…

3 Aralık’ta yıllık YİK toplantılarını yaptılar. Özilhan, konuşmasında tekrar demokrasi ve hukuk ıslahatlarına çağırdı, kelam değil aksiyon istedi.

Geçen sene birebir tarihteki konuşmasından aşağı kalmadı, fazlasını söyledi. Üste de yüksek faizleri eleştirdi, ekonomik sakıncalarına dikkat çekti, düşürmenin yolunu gösterdi.

Güya iktidar faiz lobisiyle gayret ediyor, bunlar da savunuyordu.

Hem bu sefer Özilhan, Türkiye’yi içerden vurmakla, ekmeğini yediği ülkeye düşmanlıkla, sırtından geçindiği halktan nefret etmekle, ezanını ve bayrağını sevmemekle suçlanmadı.

Bilakis iktidar, ona hak verdi. Hatta kulak verdi.

İnsan Hakları Hareket Planı’nı tamamlamak için kapısı çalınan, görüşü sorulan birinci STK TÜSİAD oldu.

Pekala ne mi değişti?

TÜSİAD, geçen sene ne dediyse tekrar birebirini söylüyor, o değişmedi.

Lakin ortadan geçen bir yılda, kasanın durumu tepetaklak değişti.

Kasada, insan hak ve özgürlükleriyle demokrasi ve hukuk standartlarımızdaki kötüleşmeleri finanse edecek para kalmadı.

Esasen TÜSİAD da bunun için uyarmıştı.

İktidardan diğer herkes, bu musibetin gelişini görmüş ancak sorumlularına anlatamamıştı.

Hak, özgürlük, demokrasi ve hukuktaki gerilemelerin yatırımcıyı korkutup kaçıracağını çocuğa sorsanız bilirdi.

Halbuki bu gerilemelerin ekonomiyi tabana vurduracağını önden gördüğü için, Cumhurbaşkanı Erdoğan’dan ne azar yemişti Özilhan! Parasına, 17 yılda ne kazandığına bakması istenmişti.

Türkiye’nin ekonomik bağımsızlık gayretine takviye verecekken demokrasi ve özgürlüklerden bahsederek fitne çıkaranlardan hesap sorulacaktı.

Ne ki iktidar yanıldı, Özilhan hakikat çıktı.

Demokrasi, özgürlük ve hukuk yoksa ekonomik bağımsızlık da korunamıyor, kaybediliyormuş oysaki, öğrendi iktidar.

Lakin iş işten geçtikten, ekonomik bağımsızlığımız tehlikeye atıldıktan sonra.

Bütün siyasi muhalefet, AK Parti’den ayrılmak zorunda kalan Gül, Davutoğlu ve Babacan…Ne yaptı ne ettilerse bu kolay gerçeği iktidara kabul ettirememişti.

Olacaklar oldu, riskler gerçekleşti, rezervler sıfırı tüketti, işsizlik patladı, paramız pul oldu ve iktidar lakin ondan sonra uyaranların dediğine geldi. Daha evvel ikna olmadı.

Kassandra’nın lanetine uğramak değil de nedir artık bu!

Memleketin sıkıntısı bitti, geçip gitti sanmayın. İktidar, şimdi kabule yanaşmadığı yanlışlarını söyleyenleri halk düşmanlığıyla suçlamaya da devam ediyor. Halka değerliye patlayan, ağır bedeller ödeten o ucuz hamaset silahını mahcupça elinden bırakmış da değil.

Giderken ne demişti Berat Albayrak: “At izi it izine karıştı, Hak ile batılı ayırmak zorlaştı…”

Felaketimizin sorumluları, doğruyla yanlışı ayırmakta hala zorlanıyorsa…Halk düşmanlarının asıl halkın aşına, ekmeğine göz koyanlar olduğu hala karıştırılıyorsa… Başımıza daha gelecekler vardır.

Kassandra sendromzedelerine, bakalım daha ne kadar “Biz dememiş miydik” dedirtecek bu siyaset.

Karar