Siyaset, demokratik sistemler açısından hayati bir ehemmiyete sahiptir. Sistemin ismi başkanlık ya da parlamenter olabilir, temel olan sistemin demokratik kriterlere sahip olmasıdır. Bu açıdan bakıldığında Türkiye’de hala yürürlükte olan bu alaturka sistemi ne yazık ki demokratik bir parametre içinde kıymetlendirmek mümkün değildir.
Münasebetiyle Türkiye’deki siyasi fliyetlerin farklı bir tabanda tartışılma zarureti bulunmaktadır. Evet bu büyük bir talihsizlik lakin gerçek şu ki; bugün itibariyle siyasetin icra-i fliyette bulunabilmesinin tek yolu ittifak modelidir. Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan geçtiğimiz hafta kümede yaptığı konuşmada, “Türkiye’nin Cumhurbaşkanlığı Sistemi ile yönetildiği ve yönetileceği aşikardır” derken tam da bu gerçeğin altını çizmiştir.
Elbette cumhurbaşkanının bu alaturka sistemi savunmasından daha doğal bir durum olamaz, çünkü sistemi şahsen kendileri getirdiler. Temel sorunlu olan Erdoğan’ın İYİ Parti önderi Meral Akşener ve CHP önderi Kemal Kılıçdaroğlu’nu HDP’nin bilinmeyen ortağı olmakla suçlamasıdır.
Halbuki HDP geçtiğimiz günlerde 11 unsurluk bir tavır dokümanı açıkladı ve hiçbir ittifak içinde yer almayacaklarını, üstelik de İmralı’ya işaret etmeden net bir formda deklare etti ve dedi ki: “Parlamento seçiminde rastgele bir ittifak arayışı içinde olmayacağız. HDP, tek başına milletvekili seçimlerine katılacak. Lakin cumhurbaşkanlığı seçiminde Güçlü Demokrasi, Tarafsız ve Bağımsız Yargı, Kayyım Rejimi Değil Halk İradesi, Kürt Probleminde Demokratik Tahlil, Barışçı Dış Siyaset, Bayana Özgürlük ve Eşitlik, İktisatta Adalet, Kamu İdaresinde Liyakat, Tabiata Hürmet, Gençler İçin Özgür Hayat, Demokratik Anayasa prensipleri çerçevesinde hareket edebileceğine inandığımız bir cumhurbaşkanı adayına dayanak vereceğiz.”
Herhalde birazcık akıl ve mantıkla hareket edebilen herkes bu cümleleri anlayabilecek bir hafızaya sahiptir.
Hal böyleyken muhalefete yönelik “gizli ittifak” suçlamaları, açıkçası bende öteki bir öyküyü çağrıştırdı… Bilindiği üzere 23 Haziran’da tekrarlanan İstanbul seçimi öncesinde Cumhur İttifakı Öcalan’ın ‘kırmızı bülten’le aranan kardeşi Osman Öcalan’ı TRT’ye çıkartarak Kürtlerin oylarını alabilmek için konuşma yaptırdı. Ayrıyeten Öcalan’ın Kürt seçmene davet niteliği taşıyan mektubunu tekrar TRT’de okutturdu. Dahası, tahlil sürecinde iktidar HDP milletvekillerini İmralı’ya gönderdi ve Öcalan’ın mektubunu Diyarbakır meydanında okuttu. Çabucak belirtelim, o süreç terörün bitirilmesi konusunda değerli bir adımdı ve toplumda da bir umut oluşturmuştu, fakat sonu getirilemedi.
Artık Bahçeli dayanaklı AK Parti iktidarı, muhalefeti HDP ile ‘gizli ortaklık’ yapmakla suçluyor. Unutmayalım ki HDP millet iradesiyle parlamentoya girmiş yasal siyasi bir partidir. AK Parti ve MHP dahil bütün partilerin yer aldığı Meclis, dönüşümlü olarak HDP’li lider vekili tarafından yönetilmektedir, bugüne kadar hiçbir AK Partili, ya da MHP’li bir vekil bu duruma itiraz etmemiştir. Zira bu parlamento milletin iradesiyle oluşmuştur, hasebiyle kimsenin milletin iradesine baş tutma hakkı da yoktur.
Ancak şu bir gerçek ki mektubu TRT’de okutulan Öcalan da, tekrar TRT’de konuşturulan ve kırmızı bültenle aranan kardeşi de illegaldir, yani yasa dışı bir örgütün elamanıdır.
Pekala bu durumda kim kiminle ‘gizli’ ya da açık ittifak halindedir?
İşte Cumhur İttifakı’nın temel cevaplaması gereken soru budur. Mesela Cumhur İttifakı’nın bileşenlerinden birisi çıkıp “Evet o gün Öcalan’ın kardeşinin TRT’ye çıkarılması bir hataydı” formunda bir özeleştiride bulunabilir mi? Bugüne kadar ittifaktan bu türlü bir itiraf sadır olduğunu duymadık.
Muhtemelen iktidar, 2023 seçimlerini kaybetme değerine kendisine büyükşehirleri kaybettiren politik kusurlarıyla yüzleşmek yerine muhalefeti itibarsızlaştırmayı hedefleyen kötücül siyaset lisanını kullanmaya devam edecektir.
Mlesef siyaseti her gün biraz daha aşağıya çeken bu kalitesiz ve kötücül lisan yalnızca siyasetin prestijini düşürmekle kalmıyor, tıpkı vakitte Türkiye’ye de vakit ve güç kaybettiriyor. Ne yazık ki bu ülkede yaşayan bireyler olarak olup bitenleri çaresizce seyretmekten öbür bir şey gelmiyor elimizden…
Aslında iktidar da çaresiz. Çünkü dövizin çılgın yükselişini izah edemiyor, hayat pahalılığına, her gün artan enflasyona, 10 milyona yaklaşan işsizlere tahlil üretemediği için o da bizim üzere yalnızca seyrediyor. Şimdilik elinden gelen tek tahlil; komplo teorileri üretmek, ya da yeni teröristler icat etmek…
Karar
