Ana Sayfa Siyaset 7 Mayıs 2021 126 Görüntüleme

Her esnaf ziyaretinden sonra yüreğimize bir taş oturuyor

ELİF ÇAKIR | KARAR

Üniversite 3’üncü sınıftayken evlendim. Evlilik aklımın ucundan bile geçmiyordu fakat Ali ikna kabiliyetiyle beni ikna etti.

Birlikte en çok konuştuğumuz şey ülke sıkıntıları. Ali’nin siyasi hayatına uzak değilim, onun gözünden kaçmış olabileceğini düşündüğüm şeyleri söylerim. Bir nevi gün sonu brifingi üzere.

İstanbul Sözleşmesi’nden çıkma kararı sonrası endişe hissettim. Ortada bu türlü bir kontrat varken geri çekilmesi, bu berbatlığı yapan erkeklere nasıl bir bildiri verir?

Son 1 yıldır gittiğimiz yerlerde gördüğümüz yoksulluğu hiç görmemiştik. Her esnaf ziyaretinden sonra taş üzere bir şey oturuyordu yüreğimize.

Öncelikli olarak Zeynep Babacan kimdir, öyküsü nedir? Nasıl bir çocukluk yaşadı, nasıl bir ailede yetişti?

Doğma, büyüme Ankaralıyım. Yeniden bu türlü bir Ramazan gününde… Memur bir babanın, mesken hanımı bir annenin çocuğuyum. Üz kardeşiz, bir abim, bir de kız kardeşim var. Kardeşlerimle, ailemle hoş bağlantılarım olduğunu, memnun bir çocukluk geçirdiğimi söyleyebilirim. Eğitime kıymet verirdi ailem. Bütün imkanlarını eğitimimiz için kullandılar. TED Ankara Koleji’nde okudum. Ailemin yaptığı bu fedakarlık kolay bir şey değil ancak bu, sonradan değerini anladığım hayatta en çok şükrettiğim şeylerden biri. TED Koleji’ni bitirdikten sonra Hacettepe Üniversitesi İngilizce Mütercim Tercümanlık Kısmı’nı kazandım.

İstediğiniz bir kısım müydü?

Evet, çok istiyordum. Birinci tercihim olarak kazandım. Üniversite üçüncü sınıftayken de evlendim.

Üçüncü sınıfta sizi evlilik kararı almaya iten sebep nedir? Sıkıntı olmadı mı hem evlilik hem okumak?

Aslında hiç o denli bir niyetim yoktu. 20 yaşındayım ve öğrenciyim. Evlilik niyeti aklımın ucundan bile geçmiyordu.

ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİSİYKEN EVLENMEYE ALİ İKNA ETTİ

O halde baştan başlayalım, Ali Bey’le nasıl tanıştınız?

Üniversite periyodunda… Kız kardeşiyle ve kuzeniyle arkadaştım, meskenlerine gidip gelirdim. Bir devir birbirimizi hiç görmedik. O sıralar Ali Amerika’daydı. Asıl yollarımızın kesişmesi ve tekrar görüşmeye başlamamız Amerika’dan döndüğü devir. Yani ben üniversite üçüncü sınıftayken. Öğrenciyken evlenmek aslında bana asla olmayacak bir şey üzere geliyordu. Ayrıyeten annem babam da evvel karşı çıktılar “Olur mu öyle” falan dediler. Ben bu türlü düşünürken bir gün bir konuşmamızda baktım ki evliliğe ikna olmuşum. Sonradan öğrendiğim özelliklerinden birisi olan ikna kabiliyetiyle o gün beni hoş bir halde ikna etmiş oldu Ali.

Tanıştığınızda Ali Bey’in hangi özellikleri dikkatinizi çekti?

Birinci dikkatimi çeken beşere verdiği inanç duygusu oldu. Tanıştığınız birinci anda o itimat hissini hissediyorsunuz. Düzgün, dürüst, pak bir insan… Onunla birinci karşılaştığım, birinci konuştuğumuz anda ağır bir formda hissettiğim bir histi bu. Ve çok çarpıcı bir zekaya sahip, başarılı bir hayat. Aslında ‘Vay canına, nasıl bir şey bu’ diyerek hayranlık duymayla başlıyorsunuz. Karşısındakini tahminen komplekse sokacak bir zeka ve muvaffakiyet öyküsü var lakin Ali o denli biri değildi. Asla insanların gözüne muvaffakiyetlerini sokmayan biri. Hem çalışıp hem bu kadar başarılı olmak birebir anda nasıl mümkün kılabilir bir insan dediğimde “Bir yandan çalıştık bir yandan okuduk” diyor ancak biliyorum ki aslında her açıdan fedakâr, çalışkan bir öğrencilik hayatı da geçirmiş. Toplumsal hayatından fedakârlıklar yaparak sağlanmış bir muvaffakiyet. Bunlar, kolay şeyler değil, tersine övünülecek şeyler lakin onun bunları asla övünme sorunu yapmayan bir yapısı var.

ÇOCUKLAR BÜYÜRKEN ALİ DAHA EVHAMLIYDI

Mezun oldunuz…

Mezuniyetten sonra, oğlum doğdu, erken yaşta anne oldum diyebilirim. Lakin hiç zorlanmadım. Annemin, kayınvalidemin dayanağı yanı başımdaydı ebediyen. Münasebetiyle o denli, bir büyüseler artık dediğimi hiç hatırlamıyorum. Üç çocuğumu da (Kerem, Dilara ve Emir) çok rahat bir biçimde büyüttüm. Sakin bir yapıya sahibim, kimi annelerde olan o çok panik duygusu bende hiç oluşmadı… Konutumuzun evhamlısı ben değildim, Ali daha evhamlıydı çocuklar büyürken. Ben ise daha sakin hani “bir şey olana kadar bir şey olmaz diyen” küme var ya ben o gruptayım.

Birinci bebeğiniz olacağını öğrendiniz…

Çabucak ‘büyütürken neler yapmamamız gerekiyor’u öğrenmek için kitaplar alıp okuduk. Kitapta şöyle yazıyor, şöyle daha uygun, yok emzik vermeyelim şöyle uyumasın falan. İkinci ve üçüncü çocukta pratik kazanmıştım. Aslında anneliğiniz de çocuğunuzla birlikte büyüyor, gelişiyor, başınızdaki şablonların bir kısmını yıkıyorsunuz…

1800’lü yıllarda yaşayan Amerikalı bir muharrir (Harriet Beecher Stowe) “Annelerin birden fazla içgüdüsel filozoflardır” diyor. Annelik size neler öğretti?

Hiçbir bayan anne olarak doğmuyor ancak anne olmak bir bayanın hayatını değiştiren bir serüven. Anne olduğunuz gün o serüven sizin için başlıyor. Daha evvelki hayatınız kapanıyor; birçok alanda yeni sayfalar açılıyor. Fakat o denli durağan bir şey de değil. Her geçen yıl, her çocukla birlikte değişiyor, dönüşüyor. Ben şöyle bir anneyim diyemem zira başta yapmadığım birçok şeyi artık yapıyorum. Başta yaptıklarımın birçoğunu da artık yapmıyorum. Anne olup da kendini eksik, yetersiz görmeyen var mıdır bilmiyorum, ben bu hisleri çok yaşadım. Bu vakitle gelişen, değişen, dönüşen bir süreç bence. Annelik ne katıyor beşere? Öbür türlü bir sevgi bir kez. Hayatınıza yeni türlü bir sevgi giriyor. Çokça tasa, çokça telaş, kaygı, yorgunluk, hüzün içeren ancak doğal harikada bir memnunluk kaynağı. Hepsini bir ortada yaşıyorsunuz.

Bir anne olarak çocuklarınızı yetiştirme konusunda en çok gurur duydunuz şey nedir?

Anne olarak onları şöyle yetiştirdim; şu noktaya getirdim diyemem, bu türlü savlı bir şey söyleyemem. Kendime bir puan veremem. Sonuçta çocuklar, Halil Cibran’ın bir şiirinde dediği üzere ‘Çocuklarınız sizden geldiler lakin sizin değiller. Biz onların doğmalarına vesile olduk fakat bize ilişkin değiller.’ Bunun farkına vardığınız vakit artık onlara bir alan açmak zorunda kalıyorsunuz. Bu sizin annelik seyahatiniz ancak birebir vakitte onların da hayat seyahati ve küçüklüklerinde her şeylerine dahilken, büyüdüklerinde bir adım geri çekiliyorsunuz.. Artık anne olarak benim yapabileceğim, her muhtaçlık duyduğunda onları sarıp sarmalamak, dayanacakları bir omuz olarak daima orada olmak. Şu anda geldiğim noktada anne olmayı bu türlü tanımlıyorum..

ÇOCUKLARLA ‘GİRİŞ, GELİŞME, SONUÇ’ FORMUNDA KONUŞUR

Ali Beyefendi nasıl baba?

Çocuklarıyla çok hoş ilgilenen, onları keyifli etmeyi seven bir baba. Mecburiyetten değil, birlikte vakit geçirmekten nitekim zevk alarak ilgilenen bir baba. Buyurgan değildir, sakindir, müşfiktir, hiç kızmaz, bağırmaz. Çocuklarla bir şey konuşacağı vakit giriş, gelişme ve sonuç halinde konuşur. Meskende disiplin figürü benim galiba. Kuralları koyan benim.

Kuralları bozan Ali Beyefendi mi, “mutfak” dediğiniz oluyor mu?

Kuralları bozmuyor lakin mutfak, evet mutfak olmasa da “bir konuşalım, şunu” dediğim anlar oluyor. Göz göze geldiğimizde durumu anlıyor ve aksini teşvik edici bir şey yapmamaya itina gösteriyor.

İkna etme özelliğinden bahsettiniz Ali Bey’in. Diyelim ki ikna edemedi, ne olur?

Dayatmaz lakin sizi o denli bir noktaya getirir ki siz bir bakarsınız onun dediği yere gelmişsiniz. Yanlışsız bildiğini yapan biridir lakin inatlaşmaz, ikna edemediğinde geri adım atar lakin çoğunlukla ikna ettiğini düşünüyorum.

Yemek yapar mı, meskende nasıldır?

Yok, yemek yapmaz fakat biliyor da yapmaz değil, bilmiyor. Lakin kendi işini kendisi yapar. Ali içeceği suyu sarfiyat mutfaktan kendisi alır, bana su getirir misiniz demez asla. Çok tertipli ve tertiplidir. Benden daha nizamlı olduğunu söyleyebilirim… Gece yarısı bir seyahatten dönmüş olalım yatmadan o valizini boşaltır, yerleştirir. Ütülenecek bir şey varsa ütüleneceklerin yanına koyar. Her işini kendisi yapmaya çalışan biri.

İçeceği suyu kendisi alır pekala, size su getirir mi?

Getirir, ben isterim ortada. Aslında konutumuzda o denli daima şunu getir, bunu götür üzere şeyler pek yoktur. Çocuklarımızdan da istemeyiz. Kendimize hazırlarken birbirimize çay, kahve, meyve getiririz.

ÇOK HOŞ SEYAHAT PLANLAR, EN İNCE AYRINTIYI BİLE DÜŞÜNÜR

Birlikte olduğunuz vakit ailece yapmaktan keyif aldığınız favorileriniz var mı?

Birlikte sinema izlemeyi seviyoruz. Bir arada geçirdiğimiz vaktin müddetine bağlı olarak değişiyor. Seyahat etmek, tabiat yürüyüşleri yapmak, daima birlikte bisiklete binmek ailece, severek yaptığımız aktivitelerden.. Seyahat planlamalarını Ali yapar, en ince detayına kadar düşünür, çok hoş seyahat planlaması yapıyor.

ALİ’YE KONUTTA GÜN SONU BRİFİNGİ VERİYORUM

Meskende ülke sorunları konuşulur mu?

Ülke sıkıntıları bizim hayatımızın bir modülü. 20 yıldır siyasetin içinde olunca doğal olarak siyasi problemler, ülke meseleleri konuşuluyor. Birlikte en çok konuştuğumuz şey ülke sıkıntıları diyebilirim. Konuta iş getirmeyen bir yapısı yok. Ancak bu öteki şeyler konuşmadığımız manasına gelmiyor. Ali’nin siyasi hayatına uzak değilim, onun gözünden kaçmış olabileceğini düşündüğüm şeyleri söylerim. Bu bazen toplumsal medyada gördüğüm bir konu olur, bazen görüştüğüm insanlardan aldığım bir haber olur.

Bir nevi gün sonu brifingi üzere galiba…

Evet, evet o denli. Uzun vakittir bu bu türlü, bazen oluyor. Bir şeyin çok içinde olduğunuzda bazen gözden kaçabiliyor. Birinci benden duyduğu şeyler olabiliyor o manada. Hatta bir orta neredeyse basın danışmanı üzere hissediyordum kendimi… Daha evvelki periyotlardan bahsediyorum elbette. Şu anda daha kurumsal manada çalışan arkadaşlar var. Ben yalnızca dikkatlerden kaçmış olacağını düşündüğüm şeyleri paylaşıyorum.

BİR ANDA KENDİMİ AYAĞINDA SPOR AYAKKABIYLA ÖĞRENCİ OLARAK BULDUM

Siyasete girdiği andan itibaren çok ağır bir hayatımız oldu lakin ben kendi işimi yapmayı bırakmadım. Bir yandan yurt içi yurt dışı seyahatlerinde Ali’ye eşlik ederken bir yandan da takvim kısıtlaması olmayan, benim tempoma uyacak biçimde çocuk kitapları, makaleler, kitaplar çevirdim. (Zeynep hanımın çevirdiği eserler ortasında Prof. Dr. Muhammed Hamidullah’ın Allah’ın Elçisi Muhammed, çocuklar 6 serilik Eğlenceli Bilgi kitapları var) 2014 yılına kadar bu tempo bu türlü devam etti. 2014 yılında hayat tempomuz eskiye nazaran bayağı rahatladı. O yıllar kendimizi yavaş yavaş siyasetten geri çektiğimiz devir. Kendi sevdiğim bir şeyler yapmak istediğimi hissettim. Akademisyen olmak istiyordum ben daima aslında. Büyük oğlum Kerem 2 yaşındayken Bilkent’te Master için başvurmuştum aslında lakin tam 28 Şubat periyoduna denk gelmişti, huzurlu bir öğrencilik hayatım olmayacağını düşünerek vazgeçmiştim. Tekrar master çalışmasına başlama isteğimi evvel bir arkadaşımla konuştum. O da “ben de istiyorum aslında” deyince bu yaşta olağandışı karşılanacak bir şey değil demek ki diye düşündüm, rahatladım. Bu niyetimi Ali’yle paylaştım, ‘Çok istiyorum ancak bu kadar orta verdikten sonra çok sıkıntı üzere görünüyor, sanki yapabilir miyim, başarabilir miyim bilmiyorum dedim.

Ali Bey’in reaksiyonu ne oldu?

Yaparsın ne var yapamayacak, çok hoş başarırsın, sen yapamayacaksın da kim yapacak, çabucak Bilkent’e başvur diyerek, beni teşvik etti. Okula gittim bana cazip gelen neler var diye baktım ve Memleketler arası Alakalar Kısmı bünyesinde tezsiz bir programa başvurdum. Müracaat mektubumda özetle “Bir siyasetçi eşi olarak yıllarca eşimle birlikte memleketler arası ortamlarda bulundum, pek çok toplantıya katıldım. Dünyaya istikamet veren birçok değerli beşerle tanıştım. Bir konuk üzere değil, gittiğim her ülkeyle ilgili siyasal, tarihî yapısıyla ilgili kıymetli okumalar yaparak gittim. Artık bütün bu birikimlerimi akademik çerçeveye oturtmak istiyorum” diye yazdım. İmtihan ve mülakattan sonra programa kabul edildim. Bir anda kendimi, ayaklarında spor ayakkabılarla üniversite sırasında master öğrencisi olarak buldum…

Nasıl bir öğrenci oldunuz?

Üniversitede de lisede de iyi bir öğrenciydim fakat o denli sabahlara kadar ders çalışan biri değildim. 40’tan sonraki öğrenciliğimde öbür biri oldum. Daha evvel eğitim hayatımda hiç olmadığı kadar ders çalıştım. Sabahladığım çok oldu. Derslere girmek, bir şeyler öğrenmek, öğrendiğim şeyleri bir çerçeveye oturtmak çok zevk vermeye başladı. Ve alışılmış şöyle de oluyordu; derste referans gösterilen isimler benim yurt dışı seyahatlerinde tanıştığım, gördüğüm, bildiğim isimler. Tanıştığım isimlerin doktrinlerini, makalelerini okuyup yazmaya başladım. Sınıfta kimsenin bilmediği ayrıntıları biliyordum. Pek çok derse de kayıtsız, dinleyici olarak girdim.

BİRİNCİ KERE PAYLAŞIYORUM… 7 YILDIR ÖĞRENCİYİM

Sizin Ali Babacan’ın eşi olduğunuzu bilmiyorlar mıydı?

Kim olduğumu uzun vakit söylemedim. Çok ön planda olan, medyada yer alan bir siyasetçi eşi olmadığım için kimsenin aklına da gelmedi. Gelse bile ne alaka diye düşünmüşlerdir herhalde. Master bitti. Ben devam etmek istediğime karar verdim. Lakin tezsiz programdan doktoraya kabul olmadığını öğrendim. Sil baştan ikinci sefer tarih alanında tezli master’a başladım. Tarih çok kıymetli. Bana tarihi, Osmanlı Tarihi’ni sevdiren Halil İnalcık hocamızın birinci öğrencilerinden olan Özer Ergenç hocam oldu. İkinci masterımı da bitirdim. Doktoraya başladım. Artık yeterlilik imtihanına girmeyi bekliyorum. Daha doktora tezimi yazacağım. Son 7 yıldır öğrenciyim, bunu da anlatmış olayım. Bu birinci defa paylaştığım bir şey. Bu süreç bana hayatta insanın karşısına fırsatlar çıktığında kendisini kısıtlamaması, cesaretli olması gerektiğini öğretti.

Tarihin daima tekerrür ediyor olması size acı vermiyor mu?

Evet. Bir yandan tarihin tekerrür ettiğini görmek ürkütüyor, acı veriyor. Lakin bir yandan da her vakit bir çıkış yolu olduğunu da görüyorsunuz. Nerelere düşmüş milletler, nerelerden çıkmışlar. Bir 17. yy vakanüvisi var mesela, Mustafa Naima.. Devletler nasıl çöküyor, nasıl yükseliyor, nasıl inişe geçiyor, anlattıkları şeyler günümüzde yaşananlarla da son derece örtüşen şeyler. Eline uzun periyodik güç geçirenler bunu nasıl berbata kullanmışlar, adım adım yozlaşmaya giden süreçler. Lakin daima bir çıkış yolu da var. Daima bu türlü devam etmiyor. Bu da umut veriyor.

‘HEM FIRST LADY HEM DE ÖĞRENCİ’ NEDEN OLMASIN

Vakitsiz bir soru olacak ancak klişe telaffuzla sorayım, bu pazar seçimler oldu ve Ali Babacan Cumhurbaşkanı seçildi, sizin akademisyen olma hayaliniz ne olacak?

Öğrencilik motamot devam edecek. O bahiste geri adım atmayı hiç düşünmüyorum. Siyasetçi eşi olmak illa bütün hayatınızı bir kenara koymanızı gerektirmiyor. Siyaset, Ali’nin yaptığı şey sonuçta. Benim de yaptığım öbür şeyler var. Dünyada birçok örneği var. Kendi işlerini yapan pek çok eş var.

Hem First Lady hem de öğrenci?

Neden olmasın diyorum. Bir mani görmüyorum.

Ali Beyefendi etkin siyaseti bıraktığında sevinmiş miydiniz?

Sevinmek şöyle; o periyotta Türkiye’nin koşulları çok sevimsiz bir noktadaydı açıkçası. Siyasetten bayağı soğuduğum bir periyottu. Siyasi koşullar ülkeyi tatsız bir periyoda sürüklerken sevinme, keyifli olma hali olmuyor.

Pekala, Zeynep Hanım için Türkiye’nin en kıymetli siyasi sıkıntısı nedir? Sizin birinciniz…

Bu ülkenin bir vatandaşı, bir seçmeni olarak herkes neden rahatsızsa aslında en çok ondan rahatsızım. Özgürlük, adalet sorunu. Ülkenin en ortasına, göbeğine çökmüş olan geçim düşüncesi.

‘BİR ŞEYLER YAPIN’ FERYATLARININ BİZİ DİĞER BİR SÜRECE GÖTÜRECEĞİNİ ANLADIM

Eşiniz size parti kurmak istediğini söylediğinde ne hissettiniz, birinci reaksiyonunuz ne oldu?

Bir anda öğrendiğim bir şey değildi. Yaşanan bir sürecin sonucuydu. Ali için “siyaset benim için bitti” dediği devir çok kısa sürdü. Bir müddet siyasetten koptuğumuzu düşünerek yaşadık. Bu çok kısa sürdü. Gittiğimiz her ortamda, sokağa çıktığımız her an “bir şeyler yapın” diyen beşerlerle müsabakaya başladık. Görmeye başladığımız çaresizliğin ve Ali’den olan beklentinin bizi diğer bir sürece hakikat götüreceğini anladım. Karşımıza çıkan insanlardan daima duyduğumuz “Bir şeyler yapın” kelamı bizde “bir şeyler yapmamız lazım” hissini oluşturmaya başladı. Hasebiyle Ali için parti kurma fikri bir günde oluşmadı. Konuşa konuşa, fikir alışverişinde buluna buluna gelinen bir süreçti.

Hiç karşı çıktığınız, olmaz dediğiniz anlar oldu mu?

Karşı çıkmadım. Çıkamadım aslında diyebilirim. Bu ülkede yaşayan herkes üzere bende bu külfetleri gören ve bunların acısını yaşayan bir beşerim. Bir şey yapılması gerekiyorsa ve şayet yapılacak bir şey varsa geri durmanın yanlış olduğuna inanıyorum.

Pekala, ‘Siyaseti bıraktım’ dediği gün, buna inandınız mı yoksa siyasetten uzak kalamayacağın, geri döneceğini mi hissettiniz?

Etkin siyasete döner diye düşünmedim, siyaseti bıraktığına inandım. Zira bir noktada artık katkı sağlayamadığını net olarak görmüştü ve katkı veremeyeceği bir işi yapacak biri değil. “Artık öbür bir yol çizeceğiz hayatımızda” diye düşünmüştüm.

Fazla uzun sürmedi niyetim; bu çeşit şeylerle daima karşılaştıkça yavaş yavaş o noktaya gideceğimizi anladım. Anladım lakin birinci başta sahiden hani ‘siyaset hayatı bizim için kapandı’ dediğimiz bir süreç de yaşadık.

Ali Babacan siyasi parti başkanı olduktan sonra sizin hayatınızda neler değişti?

Bir şey değişmedi. Daha evvelki süreçte ne değişti diye düşünüyorum. Evvelki periyotta de olağan, sıradan bir ömür süren biriydim. Hayat koşullarımızda, yaptığım işlerde hiçbir şey değişmedi. Alışverişimi kendim yaparım, pazara gitmeyi, zerzevat ve meyvelerimi kendim almayı seviyorum. Kongreler vesilesiyle Türkiye’nin birçok yerini gezdik.

HALKLA DAİMA İÇ İÇEYİZ, SEMT PAZARINDA ALIŞVERİŞİ SEVİYORUZ

Sarfiyat misiniz semt pazarlarına?

Gidiyorum. Sebzeyi, meyveyi pazardan almayı seviyorum. Annemle birlikte, çocuklarla birlikte, Ali de sever bu türlü alış veriş yapmayı. Halkla iç içe bir hayatımız vardı, o denli de devam ediyor.

Meskenin iktisat idaresi kimde?

Meskenin bütçesinin sorumluluğu bende diyemem.. Hele konutta bir ekonomist varken.. Fakat ben de olayın dışında değilim. Paranın güç kazanıldığını bilen bir aileyiz. Harcarken de ederine, pahasına sarf edilmesine itina gösteririz. Aile olarak tavırlı bir aileyiz diyebilirim.

MAKUS YORUMLARDAN ETKİLENMEYİZ ZİRA TROLLERİN YAZDIĞINI BİLİYORUZ

Toplumsal medyayı takip ettiğinizi söylediniz. Ali Beyefendi hakkında makûs, olumsuz kelamlar gördüğünüzde neler hissediyorsunuz, çocuklar bundan etkileniyor mu?

Şayet siyasete yeni girmiş bir aile olsaydık, herhalde çok etkilenirdik. Fakat bu işlerin nasıl yaptırıldığını, troller tarafından yazıldığını biliyoruz. Düğmeye basıyorlar, bir şeyler yayıyorlar, zannediyorlar ki herkes bunu konuşuyor. Hayır… Nereden anlıyoruz zira sokağa çıktığımızda bunlar bizim karşımıza hiç çıkmıyor. Türkiye’de 50’ye yakın kongre oldu. Ben birçoklarına katıldım. Bir aksilikle, bir makus kelamla hiç karşılaşmadım. Kimsenin ilgisini çekmiyor zira hakikat olmadığını beşerler biliyor.

Gittiğimiz yerlerde toplumsal medyada trollere yaptırdıkları kara propagandanın insanlarda karşılık bulduğunu görseydik, o vakit üzücü olabilirdi. Lakin hiç o denli bir şey olmadı. O yüzden toplumsal medyada yazılanlar bizi etkilemiyor.

ESNAF ZİYARETLERİNDE YOKSULLUĞUN BOYUTUNU GÖRDÜM

Bir yıldır eşinizle birlikte sahalardasınız. Neler gördünüz, en çok sizi etkileyen hadiseler neler oldu? Nasıl bir Türkiye fotoğrafı oluştu?

Türkiye’yi birinci kere gezmiyoruz. Daha evvelki siyaset hayatımızda da Türkiye’nin birçok yerine gitmiştik. Ancak son 1 yıldır gittiğimiz yerlerde gördüğümüz yoksulluğu ve yokluğu hiç görmemiştik. İddiamızın çok daha ilerisinde, önemli bir ekonomik dert, buhran olduğunu gözümüzle gördük. Yoksulluğun, yokluğun boyutunu gördüm. İnanın, her gittiğimiz esnaf ziyaretinden sonra taş üzere bir şey oturuyordu yüreğimize. İnsanların anlattıkları, çaresizlikleri görmeniz, duymanız lazım. Cüzdanlarını açıyorlar ‘İşte 10 liram var, öbür param yok, ben ne yapacağım’ diyorlar. Bir tane teyze vardı eline tüp almış, tüpü bitmiş ‘yemek pişiremiyorum’, ‘çocuklar meskende yemek bekliyor, kaymakama götürüyorum tüpü göstermek için’ demişti. Kaygılıydı. “AK Parti üyeliğinden çıkmıştım, bana yardım yaparlar mı” tasası vardı. Onu hatırlıyorum. Gençlerde önemli derecede ümitsizlik var. Bir bıkkınlık hakim. Yarına dair umutları yok.

‘Tarih Tekerrür’ görüntüsünün altındaki yorumları okudunuz mu?

Evet, o yorumları Ali’ye ben göstermiştim. YouTube’da da bu türlü yorumları okuyorum. Vahim bir şey sahiden, ağlamak istiyorsunuz onları okudukça. Gencecik çocuklar, 15-16 yaşından başlayıp 30’lu yaşlara kadar beşerler… 15 binden fazla yorum var, hepsi başka bir sinema konusu üzere. Ne kadar çaresiz, ne kadar ümitsiz olduklarını anlatan acı öyküler. Bunu teğe birde gördüğümüz için çok etkilendim. Gecenin bir yarısı yorumları Ali’ye gösterdim o da bir yorum yazdı ve ‘Merak etmeyin düzelecek her şey’ demişti. O kadar üzücü ki. Neden bu türlü bir gençliğimiz olsun bizim? Bu kadar pırıl pırıl hayalleri olan çocuklar, ülkelerinden neden ümitlerini kessinler. Gençlerle çok iç içe bir hayatım olduğu için üniversite yüzünden birçok şeyi birebir görüyorum şahit oluyorum, duyuyorum en azından.. O seyahatlerde de en çok beni üzen şey; gençlerin hissettiği kısıtlanma duygusu, bu çok ağır bir biçimde var. Bütün bunları bir öykü üzere dinliyorlar, lakin gençler hakikaten korkuyor. “Tweet atmaya korkuyoruz” lafı öylesine söylenmiş bir şey değil. Bu endişe gerçek.

TÜRKİYE TÜM BUNLARIN ÜSTESİNDEN GELECEK

Bütün bu anlattığınız tabloya karşın Türkiye hakkında iyimser misiniz?

Türkiye üzere büyük, güçlü bir ülke, bu kadar insan kaynağı olan varlıklı bir ülke, kesinlikle bunların üstesinden gelecek. Buna yüzde yüz inanıyorum, hiçbir kuşkum yok, kâfi ki fırsat olsun. Kâfi ki, bu işleri yapacak beşerler olsun memleketin başında. Çok süratli biçimde toparlayabileceğine inanıyorum. Ümitsiz değilim katiyetle.

Çocuklarınıza dürüstlük, çalışkanlık üzere sözlere dökülmüş bir ideolojiniz var mı?

Olağan ki bunları söylüyoruz lakin merhum Doğan Cüceloğlu’nun çok sevdiğim bir lafı vardır: ‘Aile pahaları, girdiğiniz odada soluduğunuz hava üzeredir, elle tutamazsınız, gözle göremezsiniz tahminen ancak o oradadır ve siz daima onu solursunuz.’ Her ne kadar lisanımızla dürüstlük, ahlak üzere tavsiyelerde bulunsak da kendi hayatımızda uygulamadığımız şeyler hiçbir işe yaramaz. Hal lisanı daha değerli. Söylediğimiz şeylerin davranışlarımızla dengeli olmasıdır değerli olan. Biz bunu yapmaya çalışıyoruz.

EN BÜYÜK UMUDUM YOKSULLUĞUN BİTMESİ

Türkiye’ye dair en büyük umudunuz ve en büyük kaygınız nedir?

Umudum şu; yoksulluk bitsin. Ben hakikaten buna çok dertlenen bir beşerim. Gördükçe bunun acısını yaşıyoruz zati. Bu bitsin istiyorum çocuklar, gençler, yurt dışına giden parlak beyinlerimiz, koşa koşa geri dönsünler. Benim en büyük umudum bu. Çok güçlü bir insan kaynağımız var lakin maalesef bunları patır patır kaybediyoruz. Fırsatını bulan beşerler birinci fırsatta kaçmak, gitmek istiyor. Kendilerini gösterebilecekleri, işlerini düzgün yaptığında karşılığını bulabilecekleri bir ortam bulmak için, gitmek istiyorlar. Hiçbir yere gitmesinler, geri dönsünler istiyorum. Ülke kalkınsın, hak ettiği yere gelsin istiyorum. Daima dua ediyorum, daima bunu istiyorum. Endişem da, doğal bir şeylerin buna mani olması.

Pekala, güç vakitlerde sizi motive eden, motivasyonunuzu sağlayan sihirli güç ya da silah ya da tutunduğunuz şey?

Genel olarak dediğim üzere hayata olumlu bakan bir insanımdır aksilikleri başıma sokmamaya çalışırım. Makus düşünmemeye çalışırım ve başıma geldiğinde de şayet geldiyse etrafımdan takviye almaya çalışırım. Fakat herhalde en büyük sığınağım da teslimiyet. Zarifoğlu’nun da dediği üzere ‘Takdir-i ezele razıyız lakin uğraşa de aşığız.’ Elinden gelen her şeyi yaptıktan sonra da teslim olmak herhalde çok büyük bir lüks inananlar için.

SİYASET İÇİN BAYANIN ÖNÜNDE ÇOK FAZLA MANİ VAR

Türkiye’de siyaset ve bayan tartışma konusu. Bayanların siyasette temsili hakkında ne düşünüyorsunuz?

Çok fazla mani var bayanın önünde. Lakin herhalde en büyük mani, bayanlar karşılarına çıkan mahzurların aşılmaz olduğunu düşünmeleri. Önlerine çıkan pürüzlerin aşılacak bir şey olduğuna inandıkları gün pürüzler kalkar. Ben çıkan mani ne olursa olsun hepsinin birer birer aşılacağına inanıyorum.. Bayanlar siyasete etkin katılmaktan geri duruyorlar, durmamalılar. Bizim kotamız var biliyorsunuz lakin kimi kentler bayan kotasını doldurmakta zorlanıyor. Ancak yeniden de diyoruz ki ‘ne yapıp edip bayanları ikna edin.’ Muhtaçlık bu. Hakikaten teşvik muhtaçlığı var, biraz daha cesaretlendirilmeye muhtaçlıkları var. Bunu sağlamak lazım.

İSTANBUL KONTRATI KARARI BENİ KORKUTTU

Türkiye’nin bir gece CB Kararnamesiyle İstanbul Sözleşmesi’nden çıkmasını nasıl değerlendiriyorsunuz? Türkiye’nin en büyük kazanımlarından bir tanesiydi, ne hissettiniz?

Ne hissettim, endişe hissettim. Neden korktum zira ortada bu türlü bir kontrat varken, bunun geri çekilmesi, bu berbatlığı yapan erkeklere nasıl bir ileti verir? Hissettiğim bu dehşetti. Bayana şiddeti engelleyen bir mukaveleden çıkılmasını anlayamadım. Türkiye’nin bu kontrattan çıkmasının sonuçlarına bakmamız lazım. Bayana şiddet, bayan vefatları ne durumda. Mukaveleden çıkmış olmanın ruhsal tesiri bile beni çok korkuttu. Artan şiddet hadiselerinde kim mukaveleden çıkmanın tesiri yok diyebilir? Bunun olumsuz tesirinin olmadığını sav edebilir mi mukaveleyi geri çekenler?

BAYANLAR İNANÇLI VE BİRİKİMLERİNİ ORTAYA KOYABİLECEKLERİ BİR HAYAT İSTİYOR

Türkiye’de yükselen bir bayan hareketi, dünyada ise ‘Me Too’ dalgası var. Sizce bayanlar ne istiyor?

İnançlı bir hayat istiyorlar. Kendi kapasitelerini, birikimlerini ortaya koyabilecekleri ve bunun karşılığını alabilecekleri bir sistem istiyorlar. Türel teminat istiyorlar. Toplumda hakikat ve hak ettikleri saygıyı görmek istiyorlar. Gayretlerinin karşılığını görmek istiyorlar. İnsanca yaşamak istiyorlar.

Rol modeliniz ya da çocukluk kahramanınız var mı?

Abim büyüme çağımda benim için değerli bir figürdü. Onun hayata bakışı, insan alakaları, merhameti, yardımseverliği beni çok etkiledi. Annem, babam ve her şeyimi paylaştığım kız kardeşim benim için çok kıymetli ve birebir vakitte hayatımı etkileyen beşerler.

Hayatı dondurabilseydiniz, keyifli bir an, o ne olurdu sizin için?

Bizim meşhur büyük aile seyahatlerimiz vardı. Fırsat bulabildiğimiz vakit annem, babam, kardeşlerim, eşleri, çocukları, Ali’nin annesi, babası, kardeşleri, çocukları. Her birimizin 3’er çocuğu var. Daima birlikte geniş aile olarak tatillere giderdik. Bosna’ya, Artvin’e, Macahel’e gitmiş, otobüsle gezmiştik. Çok hoş tatillerdi. Ali o seyahatlerin tıp rehberi olurdu. Ne yenilecek, nerede kalınacak, kim hangi odada kalacak. Bütün bunları planlardı. Artık birtakım büyüklerimiz eskisi üzere gezebilecek sıhhatte değil maalesef, ve farklı kentlerde ülkelerde yaşayan çocuklarımız var. Herkesin bir ortada, sağlıklı olduğu o anları dondurmak isterdim.

Anneler Günü ile ilgili ne söylemek istersiniz?

Çok şanslı bir beşerim, bayanım. Hem annem, hem kayınvalidem bana annelik yaptılar. Sahiden birçok insan için bunun lüks olduğunu biliyorum. Bir anne değil iki annem oldu. Çok şükrediyorum bunun için. İki annemin de yanaklarından, ellerinden öpüyorum ve sıkıca sarılıyorum. Anneler Günü’nü kutluyorum. İnşallah ben de onlar üzere hakkaniyetli, iyi beşerler yetiştirmiş bir anne olurum.

Karar

hack forum hacker sitesi hack forum gaziantep escort gaziantep escort beylikdüzü escort bitcoin casino siteleri
hack forum forum bahis onwin fethiye escort deneme bonusu veren siteler casino siteleri deneme bonusu veren siteler meritking izmit escort Ataşehir escort ankara escort bostancı escort kadıköy escort slot siteleri Casibom Casibom Casibom Casibom CasiBom deneme bonusu veren siteler deneme bonusu veren siteler hack forum hack forum hacker forum