Diyarbakır’da yaşayan 3 çocuk babası emekli Şükrü Abay’a 1993 yılında bağırsak enfeksiyonu şikayetiyle gittiği hastanede kolon kanseri teşhisi konuldu. Abay, uzun süren tedavisinin akabinde kolon kanserini yenmeyi başardı. Yakalandığı birinci kanserin akabinde ömrünü da değiştiren Abay, vaktinin büyük kısmını müzik dinleyip, spor yaparak sağlıklı beslenmeye ayırdı.

Olağan ömrüne devam eden Abay, 2005 yılında bu defa cilt kanserine yakalandı. Birinci kanser hastalığından edindiği deneyimlerle cilt kanserini de yenen Abay, 2010’da rektum, 2016 yılında ise tekrar cilt kanserine yakalandı. Başarılı tedavi sürecinin akabinde son iki kanseri de yenmeyi başaran Abay, kendisine ‘kanserden ölmeyeceği’ kelamını vererek, 27 yıl boyunca gayret ettiği kanserle savaşı sürdürmek için Diyarbakır Yine Ömür Kanserle Çaba Derneği’ni kurdu.

Bir mühlet evvel koronavirüs belirtileri gösterince hastaneye gidip PCR testi yaptıran ve testi olumlu çıkan Abay, bu hastalığı da yenmeyi başardı.

‘ÇEKTİĞİM ACILARI SINEMA OLARAK İZLESEYDİM ‘ÖMÜR UZUNLUĞU KONUTTAN ÇIKMA’ DERDİM’

Tedavi sürecinde yaşadığı acının tanımı olmadığını anlatan Abay, “Koronavirüsün yaşattığı acı çok değişik bir acı” diyerek yaşadıklarını şu sözlerle anlattı:

“Ben 4 ağır kanseri yaşadım, yıllarımı aldı ancak koronavirüsün verdiği acının yanında, kanserin verdiği acı çeyreği bile değil. Çok berbat bir acıydı. Bu dünyada mısın, öbür dünyada mısın? Belirli değil. Ne yediğin ne de içtiğin bir şey belirli. Yatağımda acı nedeniyle çok boğuştum. Bunun ismi uğraştan fazla boğuşmaydı. Koronavirüsle birinci 6 gün şiddetli bir halde boğuştum. Bu 6 günde diğer bir dünyada olduğumu sanmıştım. Gözümü yumar yummaz, tanımadığım, değişik beşerler, değişik varlıklar, hayaller görüyordum. Çok fazla hatırlamıyorum ancak yaşadığım değişik bir dünyaydı. Vefat kalım ortasında bıçak sırtındaydım. Bir o tarafta bir bu taraftaydım. O denli bir ağrılar yaşadım ki damarlarım, kemiklerim çok ağrıyordu. Acayip bir dünyaydı. Allah, düşmanınım başına bile vermesin. Koronavirüste çektiğim o acıları sinema olarak izleseydim, bunu yaşayan birine ‘ömür uzunluğu konuttan çıkma’ derdim. Dayanılacak bir acı değildi. Onun için herkesin toplumsal aralığa dikkat etmesi, maskesiz dışarıya çıkmaması lazım. Bu hastalık gence, yaşlıya bakmıyor. O denli tehlikeli bir düşman ki trafik kazası üzere seni alıp, götürüyor. Ben çok dikkat ediyordum. Maskesiz dışarıya adımımı atmıyordum.”

Karar