Ana Sayfa Siyaset 26 Nisan 2021 105 Görüntüleme

Davutoğlu’ndan Biden’a tepki: Ulusal onurumuz hedef alındı

Gelecek Partisi Genel Lideri Ahmet Davutoğlu gündeme ait değerlendirmelerde bulundu. Konuşmasında 1915 olaylarıyla ilgili Ankara-Washington çizgisinde ipleri geren Amerika Birleşik Devletleri Lideri (ABD) Lideri Joe Biden’ın tezlerine çok sert reaksiyon gösteren Davutoğlu, 100. yıla büyük imkanlarla hazırlanan Ermeni diasporasının ve destekçilerinin 100. Yılda emellerine ulaşamamalarının hüsranını yaşattıklarını söyledi ve o günden bugüne değişenin ne olduğunu sordu.

Davutoğlu, iktidarın dış siyasetteki tavrını eleştirerek “Olan son beş yıl içinde kurumsal aklı dışlayan, bilgi ve donanımdan mahrum, dış politikayı karşılıklı çay içme seviyesine ve ciddiyetsizliğine indirgeyerek şahsileştiren, bütüncül bir stratejik resme sahip olmayan, bölgesel ve global istikrarlar ortasındaki irtibatı göremeyen bir tek adam aklının ve idaresinin ülkeyi teslimiyetçi çizgiye getirmiş olmasıdır” dedi.

Davutoğlu konuşmasında şu sözlere yer verdi:

“Ülkemiz hem iç ve dış siyasette hem de iktisatta çok külfetli bir periyottan geçmekte.

Geçtiğimiz hafta bir taraftan 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramını pandemi münasebetiyle hakkını vererek kutlayamamamızın burukluğunu yaşarken başka taraftan ABD Lideri Biden’ın milletimize açık bir hakaret içeren “sözde soykırım” açıklaması ile toplum olarak derin bir sarsıntı ve infial içine girdik.

Ulusal egemenliğimizin sembolü olan Gazi Meclis’imizin kuruluş yıldönümünden bir gün sonra ülkemiz ile müttefik olduğunu tez eden bir global gücün doruğundan gelen hasmane bir açıklama ile ulusal onurumuz maksat alındı.

23 Nisan Cuma günü yaptığımız açıklamada ise, ABD idaresine, Türk-Amerikan bağlantılarına bugün hakim olan problemli konjonktürü istismar eforlarına imkan verilmemesi, yaşanan tarihi acıların iç siyaset gereci yapılmaması, ABD’nin karşılıklı empatiye dayalı bir diyalog sürecine ve barış vizyonuna katkıda bulunması istikametinde davette bulunduk.

ABD Lideri Joe Biden’ın bu davetimizin bilakis subjektif ve tek taraflı tarih yorumlarına dayalı “sözde soykırım” açıklamasında bulunmasından çabucak sonra bu açıklamayı şiddetle kınadık ve bu haksız ve hasmane açıklama karşısında yetkili makamlarca yapılacak diplomatik teşebbüslere ve atılacak hakikat adımlara dayanak vereceğimizi ve dayanışma içinde olacağımızı beyan ettik.

Siyasi istismara dayalı bu açıklamanın ikili alakalara, Kafkasya’da bölgesel barışa ve Türk ve Ermeni toplumları ortasında kurulabilecek yeni bir diyalog tabanına darbe vurmuş olduğu açıktır. Ayrıyeten Biden’ın açıklamasında Birinci Dünya Savaşında milletimizin verdiği kayıplara ve Asala terör örgütünün ataklarında hayatlarını kaybeden saf diplomatlarımıza ve sivillere hiçbir atıfta bulunulmamış olması ABD Liderinin temel emelinin bir tarihi gerçeklik arayışı değil, milletimize dönük haksız bir yargılama gayreti olduğunu açıkça ortaya koymaktadır.

Lakin, yarım asrı aşan kararlı bir diplomatik çaba sonrasında gelinen bu son derece onur kırıcı tabloda koalisyon iktidarının hamasete dayalı, irrasyonel, bilgi ve donanımdan uzak ve teslimiyetçi yaklaşımlarının hissesi büyüktür.

Dış siyasette tarafların gösterdiği reaksiyonlar ülkelerin genel prestijine nazaran şekillenmektedir. Böylesi bir açıklamanın 100. Yıl üzere sembolik bir tarih olan 2015’te yapılmadığı halde artık yapılabiliyor olması, 2016’dan bu yana dış siyasette kaybedilen prestijin ve sarsılan caydırıcılığın bir göstergesidir.

Son derece kritik yıllar olan ve Ermeni diasporasının on yıllardır hazırlık yaptığı 2015 ve 2016 yıllarında güç kaidelerde takip ettiğimiz aktif diplomasi ile bu türlü bir açıklamanın yapılmasını engellemiştik. O vakit Lider Yardımcısı olarak yeniden aktif bir pozisyonda bulunan Biden da, Lider Obama da böylesi bir açıklama yapma cüreti gösterememişti; zira ikili münasebetlerde caydırıcılığa sahip, genel dış siyasette prestij gücü olan bir Türkiye vardı.

100. yıla büyük imkanlarla hazırlanan Ermeni diasporası ve destekçilerine 100. Yılda gayelerine ulaşamamalarının hüsranını yaşatmıştık. O günden bugüne ne oldu da hiçbir sembolik kıymeti olmayan 2021’de böylesi bir açıklama geldi ve diaspora ve destekçisi lobiler bugün bayram yapmakta, aziz milletimiz ise derin bir hüzün yaşamaktadır?

Olan son beş yıl içinde kurumsal aklı dışlayan, bilgi ve donanımdan mahrum, dış politikayı karşılıklı çay içme seviyesine ve ciddiyetsizliğine indirgeyerek şahsileştiren, bütüncül bir stratejik resme sahip olmayan, bölgesel ve global istikrarlar ortasındaki irtibatı göremeyen bir tek adam aklının ve idaresinin ülkeyi teslimiyetçi çizgiye getirmiş olmasıdır.

‘NEDEN TESLİMİYETÇİ BİR GÖRÜŞME GERÇEKLEŞTİRDİ?’

Bir taraftan aklı bütün ikazlarımıza karşın vaktinde hayırsever olarak ilan ettikleri hain İstek Zarrap’ın New York’taki Halk Bankası davasındaki tabirlerinde olan, öbür taraftan Kongre’deki mal beyanı tehditlerinden derin dert duyan bir psikoloji ile ülke yönetilemez, başı dik bir tutum gösterilemez.
Bugün Sayın Cumhurbaşkanı global güçlere “One Minute” diyerek haykırdığı günlerden bugünlere nasıl gelindiğini içtenlikle kendisine sormak zorundadır!

O gün yanında bulunan ve en riskli ateş çemberlerinden çıkılmasını sağlayan samimi takımların kirli ayak oyunları ve alçakça dizayn edilmiş iftira belgeleriyle nasıl tasfiye edildiğinin ve etrafının çağdışı ve gayri ulusal zihniyet sahiplerince nasıl kuşatıldığının vicdani muhasebesini yapmadan bir çıkış yolu bulması mümkün değildir. Ulusal onuru ve sağlam bir duruşu her şeyin üstünde tuttuğunu ve bunun için her türlü fedakarlığı yapmaya hazır olduğunu içlerinde ve önlerinde bulunarak şahsen müşahede ettiğim samimi AK Parti kitlelerine de sesleniyorum!

Artık iktidarın propaganda makinesi üzere çalışan medyanın tesirinden bir an uzaklaşın ve mübarek Ramazan günü bize bu onursuzluğun yaşatılmasını sorgulayın ve sorun: Ne değişti?

One Minute gecesi anında kükreyen Sayın Erdoğan bu hakaret karşısında günlerdir niçin susuyor?
O günlerde ülkenin ve Sayın Erdoğan’ın ateş çemberinden çıkmasını sağlayan ulusal ve onurlu takımlar bugün nerede?

Neden iftiralarla, hakaretlerle ve baskılarla devre dışına itildiler?

Neden Erdoğan kendisinin, partisinin ve ülkemizin geleceğini 28 Şubatçılara ve menfaat karşılığı her periyodun adamı olan gayri ulusal çıkarcı bir güruha teslim etti?

Neden bir evvelki ABD Lideri Trump’ın “aptal olma” hitabına hak ettiği tepkiyi gösteremedi?

Neden Biden’dan gelecek bir telefon görüşmesi için aylardır neredeyse yalvarır bir tutum sergiledi?

Neden 21 Nisan günü Türkiye’nin F-35 projesinden çıkarılmasına sessiz kaldı?

Ve nihayet neden telefon görüşmesinin açık bir bildiri ve istiskal niteliği taşıyacak halde 24 Nisan’dan bir gün evvel gelmesini de kabullendi?

Neden ABD Lideri ile ulusal egemenlik bayramını kutladığımız bir günde egemenliğimizin örselenmesine yol açan teslimiyetçi bir görüşme gerçekleştirdi?

Bütün bu yaşananlar milletimizi temsile yakışmayan edilgen ve teslimiyetçi tavrın bir yansımasıdır.
Bütün bu prestij kaybı, teslimiyetçi ruh hali ve diplomatik rasyonaliteden kopuş ABD’deki lobileri ve ABD Başkanı’nı cesaretlendiren ögeler olmuştur.

Açıklama sonrası başta Cumhurbaşkanı olmak üzere iktidar kanadının sergilediği tavır kriz idaresi ile ilgili hiçbir hazırlığın yapılmadığını ve bu teslimiyetçi halin sürdüğünü ortaya koymuştur. 23 Nisan’da Biden ile Erdoğan ortasında gerçekleşen telefon görüşmesinde Amerikan tarafı bu hasmane açıklamanın yapılacağını söylemiş olmasına karşın kararlı bir karşı telaffuz ve tavır geliştirilememiştir.

ABD Büyükelçisi açıklamadan saatler sonra Dışişleri Bakanlığına çağrılmış, karşı önlemler konusunda ise kamuoyunu tatmin eden hiçbir açıklama yapılamamıştır.

En kıymetlisi de rastgele marjinal bir mevzuda bile hiç düşünmeksizin açıklama yapması ile bilinen Sayın Erdoğan böylesi hayati bir bahiste şu ana kadar sessiz kalmayı tercih etmiştir.

‘KRİZ SONRASI GEREKLİ YANSILAR VERİLMEDİ’

Son günlerde sık sık sorulan “128 milyar nerede?” sorusunun yanına bir de “Sayın Erdoğan nerede?” sorusu eklenmiştir. Özetle ne krizi önleyici önlemler vaktinde alınmış, ne kriz sürecinde sağlıklı bir süreç idaresi yapılabilmiş ne de kriz sonrasında gerekli yansılar verilebilmiştir. Ülke içinde milliyetçilik hamaseti yapanlar ülke onurunu korumak gerektiğinde edilgen ve teslimiyetçi bir zafiyet içine girmişlerdir. Açık ve net bir formda tabir edeyim: Yüzyılın en kara lekesi bugünkü koalisyon iktidarının üzerine yapışmıştır.

Gelecek jenerasyonlara bu türlü bir mirası bırakacak olanlar tarih aynasına bakarak utanmalıdırlar.
“Dünya beşten büyüktür” diye yola çıkanlar bir ABD Başkanı’nın “aptal olma” mektubunu, bir diğer ABD Başkanı’nın istiskal içeren telefonunu ve milletimize ağır bir insanlık hatası töhmetinde bulunan hakaretini sineye çekmiş, Rusya Devlet Başkanı’nın kapısının önünde dakikalarca bekletilmeyi ve bunun Rus televizyonunca yayınlanmasını kabullenmiş, BM’in ve dünya kamuoyunun gerçek soykırım olarak gördüğü Çin’in Doğu Türkistan’daki zulmünü takındığı onursuz sessizlikle yasallaştırmış bulunmaktadır.
Ulusal onurumuzu zedeleyen bu tablo karşısında başta sayın Cumhurbaşkanı olmak üzere iktidar koalisyonuna sesleniyorum: Ya argümanlarınızın gereğini yapın ya da bir daha bu sloganların gerisine sığınmayın.

Artık yapılması gereken bir taraftan ülkemize yine prestij kazandıracak bir dış siyaset stratejisinin benimsenmesi, üniversal geçerliliği olan bir telaffuzun inşa edilmesi ve tarihi olayların tek taraflı yorumlanmasını engelleyecek formda ortak acıları paylaşmayı hedef edinen “adil hafıza” prensibine dayalı bahadır ve proaktif bir aksiyon planının hayata geçirilmesidir.

Asırlarca birlikte yaşadığımız Balkanlar, Kafkaslar ve Ortadoğu halklarıyla omuz omuza karşılıklı anlayışa dayalı yeni bir bölgesel nizam misyonu doğrultusunda efor sarf etmek üçüncü tarafların siyasi istismarını engelleyecek yegane yoldur.

İktidarın bu edilgen ve teslimiyetçi tavrına karşı biz elimizdeki imkanlarla gereken tepkiyi vermeye kararlıyız. Bu bağlamda geçmişte teşriki mesai yaptığım mevzuya taraf dünya başkanlarına ve dış işleri bakanlarına hitaben kaleme aldığım bir mektubu yarın kendilerine göndereceğim.
Bu mektupta hem bu haksız ithama karşı reaksiyonumuzu lisana getirecek hem de tarihi acılardan yeni ve kalıcı düşmanlıklar değil ortak bir empati, diyalog ve barış anlayışı geliştirmek gerektiği konusunda davette bulunacağım.

Bütün vatandaşlarım bilmelidir ki, iktidar küçük ve konjonktürel hesaplarla sessiz de kalsa biz milletimizin onurunu ve ülkemizin çıkarlarını ilgilendiren her mevzuyu takip etmeye ve gerekli adımları atmaya kararlıyız.

‘BU SORGULAMALARI DAİMA BİRLİKTE YAPALIM’

Dış siyasetteki savrulmanın bir gibisi iktisatta “128 milyar nerede” tartışmasında yaşanmaktadır.
Aslında her husus artık koalisyon iktidarı için bir turnusol kağıdı niteliğindedir. Evet, Cumhuriyet tarihimizin en şanssız, en trajik gelişmelerinden olan 128 Milyar dolarlık MB rezervlerine ne olduğuna ait soru gündemden düşmeyecek ve bu periyodu en iyi formda tasvir eden bir sembole dönüşecektir.

Bu mevzuda da yeniden basiretine ve samimiyetine derinden inandığım AK Parti seçmenine seslenmek istiyorum. Biliyorum. Hükümete yönelik her tenkidimiz sizlerde burukluk oluşturuyor. Onlar size “dış güçlerle” ve “içerideki yalancılarla” uğraş ettiklerini söyledikleri için, sizler de kendinizi bunlara güvenmek zorunda hissediyorsunuz. Yaptıkları açıklamaları sorgulamaktan kaçınıyorsunuz. Biliyorum endişeleriniz var. Fakat bu dehşetler gerçeklere gözlerini kapayarak giderilemez. Elbette ki gerçeklerle her kesim yüzleşmek zorunda. Sizler de yüzleşmek zorundasınız.
Bunu yapabildiğiniz gün, o güvendiğinizi zannettiğiniz dağlara nasıl karlar yağdığını sizler de deneyim edeceksiniz. Gelin bu sorgulamaları daima birlikte yapalım. Ülkenin nasıl bu hale geldiği üzerinde düşünelim.

Bizler, uyarmakla yükümlüyüz. Can yakıcı gerçekleri, bildiklerimizi söylemezsek asıl o vakit sizlere ihanet etmiş oluruz. Hem sizlere hem sıkı sıkıya sarılmamız gereken prensiplere hem de bu aziz ülkeye ve bu fedakar millete.

Gelin bugünkü fakirleşmenin, enflasyonun, işsizliğin, suiistimallerin, yozlaşmaların, inatla sürdürülen yanlış kararların, seçimlere odaklı çıkarcı yaklaşımların ülkeyi ne hale getirdiğinin tahlilini yapalım.
Gelin o vakit, bizlerin, Gelecek Partisi olarak aslında bir buçuk yıldan fazladır daima vurguladığımız; iktisat kurmaylarımızın 20 aydır takip ettiği bu 128 Milyar öyküsünün ne olduğunu bir masaya yatıralım.

Öncelikle, 128 Milyar tartışmalarını iktidarın verdiği reaksiyonlar açısından kendi içinde 5 evreye ayırmak gerekmekte. Bu 5 evreyi biz değil, bu iktidar belirledi.

Evvel sayın Cumhurbaşkanı “Rezervler Hazinede duruyor”; “ortada 128 milyar dolar diye bir sayı, gerçekle bağı olan bir sayı yok” diyerek bir “İNKAR” evresi başlattı. ‘İNKAR’ evresinden birkaç gün sonra “ÖFKE” evresi devreye girdi. “Ortada bu ülkeye ve millet yönelik aleni bir ihanet, aleni bir hücum, aleni bir hançerleme vardır” dedikten sonra “128 Milyar Nerede?” afişlerinin kaldırılması, savcılara talimat verilip yargı sopasıyla ÖFKE evresi tamamlandı. Sonra ‘pazarlık’ evresine geçildi.

AK Parti Genel Lider Yardımcısı Nurettin Canikli, MB Lideri ve sonra da Cumhurbaşkanı; “Sattık lakin neden sattık onu tartışalım”, “Vatandaşımız dövizle yahut altınla tasarruf etmek istiyorsa, zorlayamayız”, “Sattık lakin karşılığında Türk Lirası aldık”, “Sattık fakat yolsuzluk olmadı” demeye başladılar. Bir sonraki evre de ‘depresyon’ evresi oldu.

Burada da çıkıp;
“Bu çalkantılı ekonomik iklim elbette iktisadımızı de olumsuz etkilemiştir, yabancı sermaye çıkışı döviz talebini arttırmıştır” dediler.

Son evre ‘kabullenme’ kademesi oldu. En sonunda da şöyle dediler; “128 milyar dolar ne buhar olmuş ne de birilerinin cebine girmiştir, yalnızca yer değiştirmiştir.” Evet bunu da söylediler.
“Dolarla mı maaş alıyorsunuz?”; “İşiniz dolarla mı?” diye sorulan günlerden bugünlere evrilmek de doğrusu bir evre olarak görülmeliydi elbette.

Sayın Cumhurbaşkanının tenkitlere karşılık vermek yerine ateş topunu dış güçlerin kucağına bıraktığı konuşma, aslında bize kıymetli ipuçları sundu. Şöyle diyordu Sayın Cumhurbaşkanı; “Şanlı 15 Temmuz kıyamını adeta cezalandırmak için başlatılan ekonomik akına seyirci mi kalacaktık? Ağustos 2018’de Amerikan idaresinin açıkladığı haksız yaptırım kararının akabinde yaşanan kirli gece yarısı taarruzlarına seyirci mi kalacaktık? Son olarak, dünyayla birlikte ülkemizi de etkileyen koronavirüs salgınının yol açtığı zahmetleri ekonomik virüsle taçlandırma uğraşlarına seyirci mi kalacaktık?”

İşin farklı tarafı şu ki, 128 Milyar doların 1 doları bile bu gece yarısı taarruzlarının olduğunu tez ettiği Ağustos 2018’de satılmamıştı. O satışların hiçbiri Sayın Erdoğan’ın “seyirci mi kalacaktık?” dediği günlerde yapılmamıştı. Yani sorunun yanıtı bu değildi. Döviz satışı mahallî seçimlerden çabucak evvel Mart 2019’da başlamıştı. Bu da bu rezervlerin siyasi saiklerle satıldığının en iyi göstergesiydi.

Hatta seçim öncesi 19 Mart 2019’da özgüveni tavan yapan damat bakanın efsane konuşması şöyleydi:
“Birileri Türkiye iktisadı batacak, dolar 7 lira, 8 lira olacak diye hayaller kurdu ancak ne oldu?”
Biz söyleyelim, olan şuydu:
Onun “Dolarla mı maaş alıyorsunuz sorusuna karşılık aylar sonra kayınpederinden gelmişti.

Şöyle diyordu sayın cumhurbaşkanı;
“Vatandaşımızın aldığı döviz ve altına gelince…Burada neredeyse ülkede yaşayan herkesi maksat alan makus niyetli bir itham kelam mevzusudur. Türkiye’de ticaretle uğraşan herkesin dövizle ve altınla işi vardır. Türkiye’de tasarruf edecek üç-beş kuruşu olan herkesin de dövizle ve altınla işi vardır.”

Yalnızca damat ve kayınpeder ortasındaki bu çelişki ve itiraf bile, aslında sürecin nasıl yönetildiğini kısa bir özetini sunmakta bizlere. Bakın cumhurbaşkanı “Satılan rezervlerin 128 değil 165 milyar dolar olduğunu” da itiraf etti. Devletin en yetkili ağzından birinci defa duyduk. Bu rezervler iki yıl içerisinde satıldı. 2 yıl içerisinde ulusal gelirin yüzde 10’undan fazlası satıldı. 2001 krizinden beri birinci kere Merkez Bankası’nın net döviz konumu eksiye geçti. Neden bu noktaya gelindi? MB evvel diyor ki; “Bu büyük bir palavra, o denli bir şey yok.” Gerisinden da diyorlar ki: “128’de değil, 165 milyar dolar sattık.” Üzerine de şunu ekliyorlar: “MB üzerinden değil, bir kamu bankası üzerinden satıldı.”

Pekala burada sizce de bir tuhaflık yok mu?

Döviz tekrar bankaya yattığı için tekrar Merkez Bankası’na borç olarak geri dönüyor. Borç olarak aldığı parayı da geri satıyor. Bu şuna benziyor: Adam parasızlıktan meskenini satıyor. Sattığı konuta kiracı olarak yerleşiyor. Tıpkı konutu bir defa daha diğerine satıyor. Döngü bu türlü devam ediyor. Genel Lider Yardımcımız Sayın Kerim Rota boşuna 2 Kasım 2019’da kaleme aldığı ve o vakit 30 milyar dolar civarında olan bu rezerv kaybına sebep olan iktisat siyaseti için “Con Ahmet’in periyodu daim makinası” dememişti. O yazısını okumanızı hepinize, tüm milletime tavsiye ediyorum. Biz grup olarak daha partimizin kurulma kademesinde olduğu o günlerden bu yana bütün süreçleri bu türlü yakından takip ediyoruz. İşte olan bu. Bizim öykümüz bu!

Bizim telaşımız; bu iktidardan sonra gelecek hükümetin Milletlerarası bir kredi muahedesi yapacak olması. Neden bu iktidardan sonra gelecek hükümetin diyorum? Zira bunların o denli bir muahede yapacak kredileri de kalmadı. Ülkeyi güvensizliğe ve öngörülemezliğe ittiler bunlar.
O muahedeyi kabul edecek memleketler arası kuruluş çıkarsa, bilin ki yüksek faizlerle ilmeği boynumuza geçirip canımıza okumak için yapar bunu. İşte geldiğimiz nokta bu kıymetli kardeşlerim!
Çok uyardık, çok söyledik bunlara. Fakat hırsları, kibirleri yüzünden gözleri perdeli, kulakları duymaz oldu bunların.

Öncelikle şu acı gerçeğin anlaşılması gerekiyor ki, bütün bu sürecin “dış güçlerle”; “Türkiye’nin prestijinin zedelenmeye çalışılmasıyla” hiçbir ilgisi yoktur. 128 Milyar dolar rezervin erimesinin sorumlusu bizatihi iç güçler, yani bu iktidardır. Prestiji zedelenen de, ülkenin prestijini iki paralık eden de tekrar bu iktidardır. Ancak prestij zedelenmesi kadar kıymetli olan konu bir inat uğruna ülkenin kaynaklarının çarçur edilmesi, kurun yükselmesi, enflasyonun artması, faizlerin tırmanması ve fakirliğin tabana yayılmasıdır. Sizler aslında bunu çarşıda pazarda, sofranıza hissediyorsunuz. Bunu sizlere tekrar tekrar hatırlatmaya gerek yok. Ancak çıkıp da “talimat yok, yolsuzluk yok” diyenlere elbette söylenecek çok kelam var! Öncelikle; gizlenen, gizlenmek zorunda kalınan, şeffaf olmayan her icraat yolsuzluğun hususudur.

Demokratik olduğunu sav eden her devlette ‘Neden?’ sorusuna verilemeyen her karşılık şaibeleri içinde barındırır. Burada da en temel soru ‘Neden?’dir. İkincisi de ‘Nasıl?’dır.

Birinci soru: Merkez Bankası’ndaki 128 Milyar rezerv neden eritildi?

İkinci soru da ‘Bu rezervler nasıl eritildi?’ sorusudur.

Maalesef rical-i devlet her kademeden yaptığı açıklamalarla bu husustaki şaibeleri daha da büyütmektedir. Ortada karşılıklar değil, mazeretler ve maskelemeler vardır. Dikkat ederseniz son günlerde her baştan bir ses çıktı ve hepsi birbirini yalanladı. Biri “Emekli amiraller sorununu örtmek için 128 milyar dolar sıkıntısını ortaya attılar…” dedi. Halbuki bizim kurmaylarımız bu probleme daha 2019 Mayısında dikkatleri çekmeye başlamıştı. Meğer bu açıklama, 128 Milyar problemine karşılık değil; tenkit getirenleri kriminalize etme ve “kapatalım gitsin” manasına gelmekteydi. İktidarın da nasıl bir panik yaşadığının göstergesiydi. Birileri çıkıp yalan-yanlış da olsa kendince yanıtlar vermeye çalışırken, tıpkı iktidar mahfillerinden öbürleri, bildik ezberlerle suçlama, itham ve iftiralara başvurmayı tercih ediyorlardı.

‘MECLİS KONTROLÜ SAVAŞ KOŞULLARINDA BİLE DEVAM ETTİ’

Şu mübarek ramazanda yastığa başınızı koyduğunuzda bir düşünün pahalı kardeşlerim; “Emanete hıyanet edenin durumu nedir?” diye. Emanet; kamunun ortak malıdır. O malı, ondan gizleyerek, kanunların etrafından dolaşarak; anayasaya karşın protokoller yapıp, yetmeyince o protokolleri de değiştirerek ülke idaresini yap boza çevirmek, gerçekleri gözlerden kaçırmak dinin de, üniversal insanlık deneyiminin de neresinde muharrir? Bunu hangi akıl, hangi vicdan kabul eder?

Bu gerçekleri yarın tarih yazıldığında kitaplardan, gazetelerden değil, artık öğrenin!
Öğrenin ki bu ülkenin makus talihini değiştirin. Şayet sizler gözlerinizi gerçeklere kaparsanız;
Sizler güvenilmeyecek olanlara, batağa saplanıp çıkamayanlara “vardır yaptıklarında bir hikmet” derseniz, bunun vebalini çocuklarınız öder. Bizlerin son beş yılı bunlar yüzünden heba oldu aslında, bari çocuklarımızı, torunlarımızı kurtaralım. Bakın bu ülke 1919 kurallarında işgal altındayken bile Meclisten yönetildi. Meclis kontrolü savaş kurallarında bile devam etti.

Meclis Liderine savaş kaidelerinde verilen inanılmaz yetkilere karşın, icraatlarının kontrolü sürdürüldü. Bu meclis, istiklal harbini verirken ortak aklı, ulusal iradeyi, kontrolü kaybetmedi. Ancak bugün “olağanüstü kurallar altındayız” denerek katlanmak zorunda olduğumuz hallere bakın. Cumhurbaşkanı sembolik de olsa 23 Nisan’da gelip o Meclis’te bir konuşma yapma muhtaçlığı hissetmiyor. Neden? Zira artık o şanlı Meclisin kıymeti ve tesiri kalmadı. Yetkileri tırpanlandı. Soruyorum sizlere bedelli kardeşlerim. Haydi diyelim ki bunların zaafları, çok büyük tehditler altında olduğumuz için gerçekleşiyor.
Bir an için bunun gerçek olduğunu kabul edelim. Pekala bekasına bu derece düşkün, halkı da bu hususta seferberliğe davet eden bir iktidar, birebir fedakarlığı kendisi de sergilemez mi? Şatafatlı hayat şekilleri bu istiklal harbinin neresine yakışmakta? Kamu Özel İşletmelerinin taahhütlerinin salgında bile hala dolar olarak ödenmesi, istiklal harbinin neresine düşmekte? Devam eden saray inşaatlarından bakanlık kiralarına kadar; bir türlü alınamayan tasarruf önlemleri istiklal harbinin neresine yaraşır?

Bir seferberlik haliyle bütün bir halk olarak ağır bedeller ödediğimiz salgın devrinde kendi şirketinden başında bulunduğu bakanlığa dezenfektan alan bakanlar ile işgal altındaki aziz İstanbulumuzda savaş zengini olan açgözlüler ortasında ne fark vardır?

Salgın periyodunda hayatını iş dünyasına vakfetmiş işadamları işlerini döndürebilme düşüncesi çekerken lüks hayata 28 yaşında kavuşan partinin ofis memurunun, hiçbir bankacılık deneyimi olmadan kıyak maaşlar alan eski güreşçinin, insan kaçakçılığına aracılık eden belediyelerin, her gün ortalığa saçılan ihale yolsuzluklarının, artık yasallaştırılan akraba kayırmacılığının ulusal beka mücadelemizdeki yeri nedir?

Milletin açlığı, yoksulluğu, iktisattaki sorunlar beka uğraşına verilirken, atanmışların şımarıklığı;
Halktan kopuk, halkı aşağılayan, azarlayan kibir abideleri; İsraf ve lüks hayat imajları;
Akrabalarıyla yeğenleriyle her gün zenginleşen politikler, Halkı dolandırdıktan sonra yurt dışına kaçanları makamlarında ağırlayan bakanlar, Müteahhitlere çekilen kıyaklar; Tekelleştirilen medya istiklal harbinin nesi olurlar?

Yaşadığımız ekonomik değil, bir idare ve ahlak sıkıntısıdır. Yalnızca iktisatta değil, hukukta da, yargıda da, demokraside de rezervler ekside. Yasaklar, parti kapatmalar, yozlaşma, ahlaki çürüme, şeffaflığın iflası, denge-denetimin ortadan kalması, hepsi bunun sonuçları.

Karar

hack forum hacker sitesi hack forum gaziantep escort gaziantep escort beylikdüzü escort bitcoin casino siteleri
hack forum forum bahis onwin fethiye escort deneme bonusu veren siteler casino siteleri deneme bonusu veren siteler meritking izmit escort Ataşehir escort ankara escort bostancı escort kadıköy escort slot siteleri Casibom Casibom Casibom Casibom CasiBom deneme bonusu veren siteler deneme bonusu veren siteler hack forum hack forum hacker forum