Hem suda hem karada yaşayabilen canlılara, amfibi deniyor. Çift yaşayışlı manasına.

Amfibik taşıtlar da üretiliyor. Yüzergezer, onlar için kullanılan bir tabir.

İnsan bir kara canlısı, tabiatı iki yaşayışlı değil. Lakin amfibik misyonlar üstlenebiliyor. Olağan özel bir eğitimden sonra.

Taklit yeteneği sağ olsun…

Her boyaya girip çıkabilen, bukalemunu bile taklit edebilen insan, iki yaşayışlı mı olamayacaktı!

İnsanoğlunun taklide, eğitime gerek kalmadan sürebildiği ikili ömür formları dahi var.
Biri, hem evli hem bekar takılma hali.

Gözü dışarda kalmış evli insanların geliştirdiği bir meziyet bu.

Evli ancak mutsuz olduğunu, bir türlü boşanamadığını, yakayı kurtaramadığını, cehennem üzere bir bağa hapsolduğunu söyleyerek bahtını deneyenler böyledir.

İnsanoğlunun bir öteki ikili hayat başarısı ise gece silahlı gündüz külahlı gezebilmek.

İkili oynayabilen, ikiyüzlü yaşayabilen bir kara yüzergezeri formundan kelam ediyoruz.

Yalnız, yeni bir gönül macerasına eski klişelerle yelken açan yüzergezerlerin, yanlış kapıyı çaldığı da olur.

Muhatap toy, deneyimsiz değilse ve ucuz arayış teraneleri yeniden de işe yarıyorsa; ava çıkanın av olmasıyla biter. Acemi aşk dilencisi, kendini bir ustanın beşiğinde sallanırken bulur.

İki hayatlılar, genelde tehlikeyi sezince korkup kaçar. Fakat ‘herkesi kör, alemi sersem’ zanneden çaylaklar, kendi tuzaklarına düşer.

Deve kuşu yanılgısıdır bu. Başını kuma gömünce açıkta kalan koca gövdesinin görünmez olduğunu sanma yanılgısı.

Alemin en uyanığı geçinenler, bu sınıftandır. Göstere göstere deve kuşuluk ederler.

Ortada duran o peynire uzanmanın, daha evvel niçin kimsenin aklına gelmediğini düşünmezler.

Haşa min huzur! Kelam, Rusya’ya giden Vatan Partisi heyetinden dışarı…

Doğu Perinçek Moskova’ya, iktidarın gözdelerinden Ethem Sancak’ın da yer aldığı bir heyet göndermişti.
Perinçek’in aktardığına nazaran; Ankara’nın Putin’i küstürdüğü, vefasızlığa uğramış üzere hissettirdiği izlenimiyle dönmüşler.

Ethem Sancak, oradayken bir Rus TV’sine konuşarak aşikâr ki bu hissi gidermeye de çalışmış.

“Rusya’nın Ukrayna’ya girmesinde asıl hatalı NATO’dur. NATO, Türkiye’nin geçmişten gelen bir ayıbıdır, kanserdir, urdur. İHA’ları verirken Ukrayna’nın bu türlü kullanacağını bilmiyorduk” tipi lisanlar dökmüş.

Türkiye’yle Rusya’nın yazgısının bir yazıldığına dair bildiriler da vermenin çabasına girmiş.

“NATO’yla nikahlıyız ancak bu bir gençlik yanlışı, keyifli değiliz, gözümüz gönlümüz Moskova’da” demeye getirmiş.

Talihini denemesi, takdire şayan. O kıdemde bu acarlık, uyanıklığa hayli yakın bir uygar cürete işaret eder.

Bilmeyenler, buradaki olgunluğu pişkinlikle bile karıştırabilir.

Lakin Putin, Rusya kaçın kurası; tava gelirler mi! Tatlı vaatlerle kafalayabilir, hayalleriyle oynayabilir misiniz!

İkili ömür denemeleri, denize de karaya da sığamamakla sonlanabiliyor.

Bu, coşturup taşkınlığa yol açtığı durumdur.

Bir de, trajik bir boşluk ve anlamsızlık hissine evrildiği oluyor.

Kendinizi ne yere ne göğe koyabildiğiniz, hiçbir yere ilişkin hissetmediğiniz duygu durumu. Nihilistçe bir kendinden geçmişlik, bir benliğini inkar, bir hiçlik, kaybolmuşluk buhranı…

Tıpkı NATO, birebir Rusya’dır ancak hiçbir tat alamıyorsunuzdur.

Müzikler, ikisini de anlatıyor.

Müzeyyen Senar’dan dinlerken karar veremedim. “Elveda Meyhaneci”deki şu tanım, hangi yüzergezer ruh halinin sözü:

“Ne yerde ne gökteyim, bir garip seferdeyim/Aynı kadeh birebir mey, bir tat alamıyorum.”

Karar