6 Ocak 2021 tarihinde Diyanet İşleri Başkanlığı bir yönerge yayınladı: Diyanet İşleri Başkanlığı Reisü’l Kurralık Yönergesi.
Yönergeden okuyalım:
“Reisü’l-Kurra; takrib kıraatinden mucâz, mucîz, icazette akdem ve müdebbir vasfına sahip, Türkiye’deki bütün hafız ve kurra hafızların başıdır.
Reisü’l-Kurra; sayılan nitelikleri haiz olanların bir sıraya konulması suretiyle belirlendiği ve Konsey tarafından oluşturulan icazet defterinde yer alanlar ortasından, Şura kararı ve Lider onayı ile seçilir.
Takrib icazet tarihi birebir olan birden fazla kişi bulunması halinde yaşça büyük olan tercih edilir.
Reisü’l-Kurralık için İstanbul’da ikamet ediyor olmak ve milletlerarası platformlarda temsil yeteneğine sahip olmak tercih sebebidir.
Reisü’l-Kurra’nın misyonları şunlardır:
a) Kıraat ilmi ile ilgili uygulamaları mütalaa etmek için yılda en az bir kere Heyet koordinesinde kurra hafızlarla istişare toplantıları yapmak
…
c) Merasimlere başkanlık etmek,
d) Hafızlık merasimlerinde kısa müddetlerin; kıraat icazet merasimlerinde ise hatim tertibi ile icazetnamenin okunmasının akabinde dua etmek”
Resmi Gazete’de yayınlanan bir yönergede alışık olmadığımız bir üslup ve literatür bu.
Reîsü’l-kurrâ tüm ülkedeki hafızlık eğitiminin ve hafızların başı sayılıyor. Yani hafızların üstadı da denebilir.
Zira Kur’an hafızlığı bir üstattan icazet alarak edinilen bir sıfat.
O yüzden hafızlık merasimlerine “icazet merasimi” deniyor.
Bu icazeti verebilecek Reîsü’l-kurrâ’nın vasıfları yönergede sayılmış. Vasıflar Osmanlıca, İstanbul’da yaşamak üzere şimdiki kanunlarda karşılığı pek görülmemiş özellikler aranıyor.
Zira aslında ihya edilen bir makamdan bahsediyoruz.
Reîsü’l-kurrâlık, Osmanlı’nın son periyotlarında ortaya çıkmış bir makam.
1887’de İstanbul’da Meşihat’a bağlı “Meclis-i Huffâz” kurulunca 1891’de başına Şeyhülkurrâ getirilmiş. Diyanet yönergesindeki kuralların pek birden fazla da bugünlerden kalma.
Cumhuriyet ile birlikte Diyanet İşleri Başkanlığı kurulunca Reîsü’l-kurrâlık İstanbul Müftülüğü içinde diğer bir isimle devam etmiş lakin 1950’lerden sonra resmiyetini kaybetmiş.
Gayri resmi olarak Diyanet bünyesinde yer almadan Reîsü’l-kurrâlık durumu sürmüş.
Taa 2020 yılına kadar.
24 Aralık 2020’de yapılan bir düzenleme ve 5 Ocak 2021’de yayınlanan yönerge ile Reîsü’l-kurrâlık makamı geri döndü.
Yani Diyanet içinde olan resmi bir makamdan bahsediyoruz.
Pekala kim şu anda Reîsü’l-kurrâ?
1999’da Beyazıt Camii Başimamı Hendekli Abdurrahman Gürses Efendi vefat edince onun yerine bu makama Eyüp Camii emekli imamlarından Ahmet Arslanlar oturdu.
Kayıtlarda 1911 doğumlu görünen Arslanlar, 110 yaşında.
Yani artık yaşı nedeniyle icazet merasimleriyle katılamıyor.
Pekala onun yerine kim katılıyor?
Reîsü’l-kurrâ vekili Mustafa Demirkan. Bir sonraki reîsü’l-kurrâ da o olacak.
En son geçen Cuma günü, Ayasofya Camisi’ndeki icazet merasimini yönetti ve sonunda da tekrar yönergede de yazdığı üzere merasim duasını etti.
O günden beri de gündemden düşmüyor.
Demirkan, 1955 Rize Güneysu doğumlu. Yani Cumhurbaşkanı’nın tam olarak hemşehrisi.
Tekrar Cumhurbaşkanı üzere İstanbul’da büyümüş. Küçük yaşlarda İstanbul’a gelmiş, Fatih İmam Hatip Lisesi’nden mezun olmuş,
1973’den itibaren Çengelköy ve Üsküdar’daki mescitlerde imamlık yapmış. Bu sırada Mekke’ye gidip Ümmül Kura Üniversitesi’nde Kabe imamlarının hocası Pir Kubeysi’nin öğrencisi olmuş.
(2017’de pir hastalanınca Cumhurbaşkanı onu tedavi için İstanbul’a getirmiş, burada vefat etmişti.)
1986’dan bu yana ise Çengelköy Yıldırım Beyazıt Camii’nin imamı. Camii artık onun mescidi olarak biliniyor.
Demirkan, birebir vakitte bir evvelki Reîsü’l-kurrâ Abdurrahman Gürses’in de talebesi.
Demirkan’ın Kuran talebelerinden biri de Cumhurbaşkanı Erdoğan.
Yani hem hemşehrisi hem de hocası.
Cumhurbaşkanı’nın onun bilgisine, fetva ve görüşlerine çok kıymet verdiği biliniyor. Ankara’da Demirkan hocanın referansının gücü herkesin malumu.
Mustafa Demirkan, tıpkı vakitte tekrar Cumhurbaşkanı’nın çok değer verdiği hocalardan Şubat ayında vefat eden Emin Saraç’ın da dünürü.
Yani Demirkan, YÖK lideri Yekta Saraç’ın da kayınpederi. Esasen Saraç’ın cenaze namazını da Demirkan kıldırmıştı.
Yani o gün Ayasofya Camisi’nde resmi misyonu nedeniyle, muhtemelen Cumhurbaşkanı’nın da özel davetiyle icazet merasimini Reîsü’l-kurrâ vekili olarak yönetmek üzere bulunuyordu.
Cumhurbaşkanı ve Meclis Lideri da o gün Ayasofya’dalardı.
Zira Cumhurbaşkanı’nın torunu, TBMM Lideri Mustafa Şentop’un oğlu da hafızlık icazeti alan 107 hafız ortasındaydı.
Hatta o gün icazet merasimi nedeniyle Ayasofya’ya Cuma namazı için dışarından cemaat alınmadı.
Mustafa Demirkan, icazet merasiminin sonunda dua ederken şöyle dedi:
“Devletimiz ve hükümetimiz üzerine iç ve dış düşmanlar tarafından kurulmuş olan hile ve mekirlerini kendilerinin üzerine makus eyle ya Rab. Bu ve bu üzere mabetler, mabet olarak inşa edilmiş, armağan edilmiş. O denli bir vakit geldi ki bu mabet-i şerife içinden ezan-ı Muhammediye, namaz, her şey yasak olarak müze haline çevrildi. Kitab-ı Ezel’inde buyuruyorsun: (Arapça olarak Bakara Suresi’nin 114. ayetini okudu: “Allah’ın mescidlerinde O’nun isminin anılmasına mani olan ve onların harap olması için çalışandan daha zalim kim olabilir? Aslında bunların oralara fakat korka korka girmeleri gerekir. Böyleleri için dünyada rezillik var, âhirette de onlar için büyük azap vardır.”) Evet, onlardan daha zalim, daha kafir kim olabilir? Ya Rabbi, o zihniyetin bir daha bu ümmetin başına gelmesini mukadder buyurma ya Rab. Bizlere rahmetinle muamele edip, bizleri sana secde eden, senin buyruğu ilahine tabi olan kullarınla sevk-i idareyi ila yevmil kıyame daim eyle. İkinci bir sefer tekrar bu mabedi ümmet-i Muhammed’e ikram etme erdemine mazhar olan Reis-i Cumhurumuz ve grubu, ya Rabbi, Aleyhissalatu Vesselam Efendimiz’in hadis-i şeriflerinde beyan buyurduğu o methiyeye onları da nail-i mazhar eyle Ya rab. Ya rabbi memleketimizi ve bilad-i İslamiyeyi sevkü yönetim eden idarecilerimizi istikamet üzerine daim eyle.”
Bu dua nedeniyle Reisüul Kurra vekili Demirkan günlerdir okların gayesinde.
Dün Kılıçdaroğlu ve Akşener parti kümelerinde Demirkan’ı ve ona sessiz kaldığını söyledikleri Erdoğan’ı sert biçimde eleştirdiler.
Lakin en dikkat alımlı reaksiyon MHP Önderi Bahçeli’den geldi.
Bahçeli şöyle dedi:
“Atatürk bizim börkümüzdür, birliğimizdir, simgemizdir, ona laf yoktur. Baş giderse, börk sarfiyat. Börk giderse vilayet masraf, iffet sarfiyat. Allah koruma bir daha da geri gelmez. Gazi Mustafa Kemal’e tahammülsüzlük, lafı cimi yok Türkiye Cumhuriyeti’ne tahammülsüzlüktür. Ayasofya Camii açılmışken, Taksim Camii’nin manevi hayatımıza kazandırılması, Müslümanlar ile buluşturulması sağlanmışken nükseden Atatürk alerjisinin temel münasebetini nasıl okumalıyız? Ortalığı karıştıran, bunu da Müslüman kisvesi altında yapan bireylerin Türkiye’nin huzuru ile oynamaları provokasyondur, bunlar iyi araştırılmalıdır. Saklı FETÖ’cü olup olmadıkları kesinlikle incelenmelidir. Tarihi kişiliklerimizi kötülemeye hiç kimse cüret etmemelidir. Bilhassa bugünkü AK Parti hükümetini töhmet altında bırakmak, pak bir mizacın sonucu değildir. Herkes uyanık olmak zorundadır. Atatürk’e lisan uzatanlar daha iyi Müslüman olduklarını mı sanıyorlar? Türk milletinin ruhunu okşadıklarını mı düşünüyorlar?”
Herhalde bu konuşmayı duyunca Cumhurbaşkanı oldukça kızmıştır.
Bilhassa de kıymet verdiği, 50 yıldır İstanbul mescitlerinde imamlık yapan hocasının bile “gizli FETÖ’cülükle” suçlandığını öğrenince.
Bugün küme toplantısında bu mevzuya girip girmeyeceğini göreceğiz.
Ancak bu türlü bir ismin bile zımnî FETÖ’cülük suçlamasına muhatap olabilmesi ülkedeki iklim hakkında çok şey söylüyor.
Muhtemelen Bahçeli, Demirkan hocanın Cumhurbaşkanı için ne mana tabir ettiğini tam bilmiyor. Bilseydi herhalde bu türlü konuşmazdı.
Herhalde o da hocanın saklı FETÖ’cü olmadığını biliyordur. Bir kapalı FETÖ’cü niçin Ayasofya’da bu türlü bir konuşma yapıp kendini deşifre etsin ki?
Lakin bu suçlama artık hem bir ulusal spor hem de problemleri çözme tekniği.
Şayet biri hoşunuza gitmeyen, ortalığı bulandırdığını düşündüğünüz bir şey yapıyorsa, bununla yüzleşmek de (bu örnekte olduğu üzere mesela Cumhurbaşkanı’nı suçlamak) işinize gelmiyorsa, en pratik tahlil cürmü FETÖ’ye atmak.
Bu türlü durumlarda 30’larda hatalar mürtecilere, 40’larda, 50’lerde, 60’larda komünistlere, 80’lerde 90’larda bölücülere atılırdı. 2000’lerin sonunda açıklanamaz her olayı Ergenekon’a bağlamak da modaydı.
Artık tıpkı işi FETÖ görüyor. Nasıl olsa zımnî karanlık işler çevirmiş, saklılığı bir metot olarak kullanmış bir yapı.
Türkiye’de bilinmeyen FETÖ’cü lafının yapıştırılamayacağı muhafazakar sayısı da az.
Mustafa Demirkan’a bile yapıştırıldıysa herkese yapışır.
Şayet Cumhurbaşkanı da müsaade verse, Demirkan hocanın vaktinde Fethullah Gülen ile ilgili ettiği bir cümlesi, KHK’yla ihraç edilmiş, FETÖ’den yargılanmış bir akrabası, cemaat okullarında gitmiş bir torunu bunu delillendirmeye kâfi.
Diyanet süratlice vaziyet alır, savcılığa ihbarda bile bulunur.
Motamot yeniden güzele gitmeyen bir çıkış yapan Anadolu Ajansı muhabirine yapıldığı üzere.
Onun AK Parti Sultanbeyli örgütünü kuran Ulusal Görüşçü babası, KHK’yla ihraç edilmiş polis ağabeyini nötrlemeye yetmedi ve FETÖ’cü damgası vuruluverdi.
2011’de girdiği AA’da 17-25 Aralık, 15 Temmuz’u aşıp, bakanların tabanına kadar sokulmuş bir kripto FETÖ’cünün muhaliflerin bile ayıpladığı bir soruyla kendini deşifre etmiş olabileceğine nasıl olsa inanan çok.
AK Partili bir AA çalışanının bile olan bitene isyan etmesine inanmaktan daha yararlı bir palavra bu.
Halbuki soru sormaya başladığı anda kardeşi KHK’yla ihraç edilmiş AA muhabiri ile soruya muhatap olan kardeşi FETÖ’den mahpusta olan bakan ortasında FETÖ’ye daha yakın olan bakandı.
Schörendiger’in kedisi deneyi üzere.
AA muhabiri ağzını açtığı anda hem FETÖ’cüydü hem değil.
İşte bu muğlaklık bugün hem pek çok hukuksuzluğun sebebi hem de Sedat Peker’in haftalardır verdiği pek çok örnekte görüldüğü üzere üzerinden maddi kar elde edilen, şantaj olarak kullanılan tesirli bir sopa.
O sopayla tasfiye edilmesi gereken Mübariz Mansimov’u FETÖ’cü diye mahpusa atıp, imzası kritik bir bürokratı, zirvesinde kendisi ve eşi için FETÖ soruşturması kılıcı sallayarak esir alabiliyorsunuz.
O bürokratlar onlardan istenenleri yapmasa, FETÖ’cü diye mahpusa atılsa, kim ne diyebilir ki? Kim onları dinler?
Nihayetinde “FETÖ’cülük” güzele gitmeyen cümleler kurduğu için Cumhurbaşkanı’nın hocasının doruğunda bile ittifak ortağı tarafından sallanabilen bir kılıç artık.
Bu kılıcın doruğunda sallandırıldığı son kişi olan Demirkan hoca, “Devletimiz ve hükümetimiz üzerine hile ve mekirler”in yalnızca “iç ve dış düşmanlar”dan gelmediğini herhalde anlamıştır.
Ülkemizde bugün temel cüret gerektirenin, dün hakkında kabahat duyurusunda bulunan Muharrem İnce’nin bile katıldığı bir Cuma namazıyla, kimseden itiraz gelmeden açılmış Ayasofya’da, Cumhurbaşkanı’nın torununun, Meclis Başkanı’nın oğlunun icazet merasimini yönetirken hala Atatürk’e laf etmek olmadığını da…
Bu türlü bir Türkiye’de, bir alimin karşısında ülkeyi “sevk-i idare” edenleri görünce, hamasetle söylemesi gereken öteki kelamlar, Kuran’dan hatırlatması gereken diğer ayetler kesinlikle vardır.
O ayetleri bir ‘Reîsü’l-kurrâ’dan daha iyi kim hatırlayabilir…
Karar
